İNSAN OLMAK AYRICALIK İSTER!

Hep öyle odu, hep de öyle olmaya devam edecektir.
İnsan odaklı olmak, insan odaklı düşünmek, insan odaklı eylemde bulunmak zordur azizim.
Bu yüzden hep kolayı seçtiniz.
Ve bu seçimi yaparken, ne yazık ki ilkel benliğinize yenik düştünüz!
Herşeyde, her şartta, her durumda, "BEN" dediniz, acıdan, mutluluğa kadar hep bir "BEN" vardı içinizde.
Siyasette, "BEN"
İdeolojide, "BEN"
Sosyal yaşamda, "BEN"
Dinde, hep bir "BEN" vardı benliğinizde!
Haksızlık yapılan birine sustunuz, üzülmediniz!
Ötekileştirilen birine sustunuz üzülmediniz!
Birilerine, "BENim" Partimden değil, diğerine, BENim ideolojimden değil, ötekine, BENim ırkımdan değil, bir başkasına, BENim dinimden değil dediniz!
Ve bütün bunları yaparken, inanca dönüştürdünüz.
İnanca dönüştürdükce, bu galiz düşüncelere daha çok sarıldınız!
Derken o yüce, o kahraman M. Kemal Atatürk’ün "ULUS" söylemini unutarak, galiz düşüncelerimize daha çok inanmaya basladınız!
Öyle ki, "ilkel BEN’liğiniz, İNSAN olmanıza, İNSAN odaklı düşünmenize izin vermedi!
Dolayısıyla kimse sizden değildi.
Çünkü herkesin bir BEN’i vardı.
Çünkü herkesin BENi ön planda olmalıydı.
Hep bir "BEN" diye var olmaya, varlığını bir başkasına kabul ettirmeye çalıştınız.
Düşüncenizin size emrettiğini, asli göreviniz olarak kabul ettiniz.
Karşıdaki BENim gibi düşünsün, BENim gibi davransın, hatta BENim gördüğüm rüyayı görsün! diye dikte etmeye başladınız.
İş işten geçince, bir baktınız ki, çevrenizde kimse kalmamış!
Yazık ki, siyasi görüşü, ideolojisi, dili, dini ırkı ve hayata bakışı ne olur ise olsun, kimseye bir insan olarak bakmadınız.
Çünkü BEN ile, ONLAR arasında aşılması mümkün olmayan bir dağlar silsilesi yaratmıştınız!
Bu sebeple kime ne haksızlık yapılırsa yapılsın, hep sustunuz.
Hatta sevindiğiniz bile oldu. Çünkü sizin "BEN’den oluşturduğunuz koca bir BEN vardı içinizde.
Bu yüzden ben, içimdeki ilkel BEN’i yerle bir ettim.
BEN üzülürüm arkadaş. BEN üzülürüm!
Haksızlığa uğrayana, BEN üzülürüm!
Çünkü BEN insanım!..

Efkan ÖTGÜN