Bir şey yazma isteğinde olurum çoğu zaman. Çoğu vakit bir konuyu edebiyat dünyasında enine boyuna konu etme derdinde olurum.

Bu şey yahut bu konu hayattan veya insanlardan bir özellik, bir güzellik, bir duyarlılık, bir anlam katma, bir terslik, bir değer, bir adanmışlık, bir fark ediş, bir beğeni, bir olumsuzluk, bir gereklilik gibi değişik, farklı ya da sıradan durumlar olur.

Sözgelimi gördüğüm bir ağaç için birkaç cümleyi tane tane yazmak, karşılaştığım bir kedinin ahvalini yazıya uzun uzadıya dökmek, konuştuğum bir insanın iç dünyasını olduğu gibi dışarıya aktarmak, severek okuduğum bir kitap hakkında inceleme yazısı karalamak isterim.

Demem o ki boş geçmem yaşarken. Nefes alıp verirken yaşadıklarımı, etkilendiklerini, düşüncelerimi ve doğayı yazıda tema ederim. Geçtiğim yolları, baktığım dağları, konuştuğum insanları mesele ederim.

Bir dere kenarına kendimi atar kır hayatın sakinlerini pür dikkat temaşa ederim. Tabiatın sesini anbe an ruhumla dinlemeye koyulurum. Başımı gökyüzüne çevirir sema âlemindekileri satırlara işlerim. Daha önce hiç gitmediğim bir şehre gider o kenti baştan sona keşfetme çabasında olurum. Bazen de bir dosta içimden geldiği gibi mektup yazarım. Evet, üşenmeden mektup yazarım. Hani değeri ve etkileşim gücü günümüzde pek bilinmeyen ama eskiden insanların kıymetli iletişim aracı mektuplar yazarım. Gün gün de günlük tutarım, dünden kopmamak ve yarına donanımlı varmak için.

Özetle söylemem gerekirse yazıyla ve hayatla hemhâl olmak için bütünlüğümü seferber ederim.

-Meselci