Bir yılımız olabilirdi bir ay sonra ama sen dudak payı bırakmayı seviyordun. Neyi toparlayamadın, neyi oturtamadın, neyden kaçtın, kimi hatırladın, neden bu kadar rahatsız oldun bilmiyorum. Bu kadar kolay vazgeçilebilir biri olmak beni normal şartlarda çok da yaralamazdı, eğer saçlarını tel tel sayabilecek kadar sevdiğim biri olmasaydın. Kalabalığın arasında, kazara duyduğum sesin dünyamı başıma yıktı. Bana yirmi yıllık günahlarımı bir bir sorgulattı, saçımı ağarttı. Lüleler söndü, sarıya çaldı, süt yağdırdı. Burnumda tüten kokun nasıl bir şeydi hatırlamıyorum bile; yalnızca acizim, solumak istiyorum. Yaktığım her sigarada, bir ahımda adını geçiriyor geceleri seni sayıklıyorum. Hırçın Toroslar’a giderken yollarda arıyorum seni -orada bir işinin olmayacağını bile bile- yoklukta gözlüyorum varlığını, çaresizce...
Benim gün yüzlü, başak saçlı, kanlı kaleden toğrak sevdiğim... Keşke hiç tanışmasaydık.