Okumanın ve düşünce dünyasında gezinmek, yaşamın tüm tonlarına, renklerine ve gölgelerine ışık tutan bir keşif yolculuğudur. Siyahın üzerinde uzunca durmak ise yaşamın karanlık, belirsiz veya çalkantılı yönlerine bir anlam kazandırma çabasıdır. Çünkü siyah, yüzeyde bir boşluk gibi görünse de, derinlerinde aslında her rengin potansiyelini taşır. Ve bu potansiyel, okuma ve düşünmeyle ortaya çıkar.

Renklerin olağan ve sıra dışı olduğunu fark etmek, insanın zihinsel derinliğinin bir kanıtıdır. Olağan olan, alışkanlıklarımızla şekillenen sıradan dünyanın temsilcisidir. Ancak sıra dışı olan, bu sıradanlığın dışına çıkma cesaretini gösterdiğimiz, bakış açılarımızı genişlettiğimiz o özgürlük alanıdır. Okuma eylemi, bu iki dünyanın dengesini kurar; yaşamın sıradan taraflarını anlamlandırırken, olağanüstü güzellikleri keşfetmemize de aracılık eder.

Kıvrak kelimelerle anlatılan her bir metin, yalnızca bir anlatı değil, aynı zamanda bir aynadır. İnsan, okuma yoluyla kendi iç dünyasını daha iyi görür. Bir metnin satırları arasında gezinirken, aslında kendi varoluşunun labirentlerinde dolaşır. Her kelime, insanın ruhuna yeni bir ışık tutar; her cümle, kalbinde bir yankı bulur. Çünkü okumak, yalnızca kelimeleri anlamak değil, anlamın derinliklerine dalarak oradan kendi hakikatini çıkarmaktır.

Felsefi olarak bakıldığında, siyah ve renkler insanın yaşam yolculuğunun metaforlarıdır. Siyah, belirsizliği, sorgulamayı ve bilinmeyeni temsil eder. Renkler ise bu belirsizliğin içinden doğan anlamlardır. İnsan, siyahın gölgelerinde kaybolmaktan korkar, ama aynı zamanda oradan yükselen renklerin güzelliğini keşfetmeden de gerçek bir yaşam süremez. Bu nedenle, her okuma ve düşünce deneyimi, bir nevi kendimizi bulma ve yeniden yaratma serüvenidir.

Sonuç olarak, okumanın ve düşünmenin sunduğu bu yolculuk, insanı kendi sınırlarının ötesine taşır. Bu sınır ötesi keşifler, yaşamın yalnızca gri bir alan olmadığını, içindeki olağan ve sıra dışı renklerin uyumuyla bir şahesere dönüştüğünü hatırlatır. Ve işte bu yüzden, okumak bir sanattır; yaşamın siyahından renklerine geçişin hikayesidir. Selamlarımla kardeşim, yazmaya ve okumaya devam...

Durum/konum, özne(l) /nesne(l)ve bilgi, birikim ve bilinç hiyerarşik dizgeyle...

Kutlu/yorum.🖋📚👏

Şiir mi şair mi obje? Hangisi kime göre suje? Her sorulduğunda başkalaşır cevaplar. Eşya da olunur ruh da ... Mühim olan aksın şiirlerce lisan.
Güzeldi.

Sevgilerimle...

çok içtendi,
kısa, öz
yüreğin aydınlığında
ve sevda denilen dünyanın da elbet...

eyvallah.

Bu kısacık şiirsel yazının entelektüel düzeyinin yanısıra, uyarıcılığı ve aydınlatıcılığı da aşikar.
Ayrıca, düşünmeye teşvik edici bir tarzı var yazının.
Öngörülen ve istenen perspektiften bakabilmeyi başarabilirsem ne ala...

Tebrikler, teşekkürler, sevgili Nevin.

Selamlar, sevgiler olsun.

Tüya tarafından 28.11.2024 21:58:23 zamanında düzenlenmiştir.

Kutlarım hocam güzeldi

şiirler aksın her güne, günlerce gün

Yazınızın özü ve gözde dileğiydi son cümlede toplanan değeri.

Kutlarım.
Sevgi ve saygılarımla.

Bir adam Picasso'ya şöyle der:
-Renkleri karıştırmaktan ve içiçe geçmiş çizgiler yapmaktan başka resim yeteneğin yok gibi geliyor bana...

Picasso fırçasını alır ve yere bir buğday tanesi resmi çizer. Öyle gerçekçi olur ki bir tavuk yemek için gagalamaya başlar.

Gördüğü durumdan şaşkına dönen adam Picassoya:
-Bu kadar mükemmel resimler yapabiliyorken niçin bu garip resimleri yapmakta ısrar ediyorsunuz?

Picasso yanıtı yapıştırır:
-Çünkü ben resimlerimi tavuklar için yapmıyorum...


Okurken aklıma bu geldi Nevin, neden bilmiyorum.

Selam ve seviler.

kelimelerin bütün zamanlardan beride bir anlağın imbiğinden geçip ve kendinden ötede bütün zamanlara fırlatılmasının insanda bıraktığı izlerden bir kesitse bu, parça bütünden sebeptir elbet. ve ne güzeldir.
ve suje'ye dair notlarınızı ve her şeyden önce bu ve bu başlık altındaki değerlileri sizin dilinizden okuyup hissetmenin harikaligi için teşekkür ediyorum kıymetli wewin.

Çok iyi, kâriye işaret fişeği fırlatıp bilinç- ve altında kaybolmasını sağlayan bir yazı olmuş. Oradan sağlimen çıkarsa ne alâ yoksa el Fâtiha mı diyelim.
Sözün, kalemin ve kağıdın ki nesnel anlamda değil insandan öncesi olduğunu bir düşünürsek şair olmak, şiir olmak nâ mümkün.

Eyvallah Nevin Hanım yineliyorum çok yi bir yazı, kendi adıma okuduğum için mutlandım.