Zaman zaman gökyüzünde kara bulutlar olsa da zaman zamanda ülkemizin üstünde kara bulutlar oluşuyor ve bir şekilde bu bulutları dağıtmayı başarıyoruz. Kurtuluş Savaşında ve Kıbrıs Savaşında olduğu gibi...

Bulutlarla dost olmalı zaman zaman. Öyle güzel varlıklar ki inanamazsınız. Allah’ın sanatının adeta en büyük nişaneleri... Bakıyorum bakıyorum o güzelim gaz kütlelerine ve anlamlar çıkartıyorum onların şekillerinden. Aha da güneşi arkasına aldı bir tane zibidi bulut. Yapma be dostum, güneş saklambaç mı oynamak istiyor yoksa bizimle?

Şu ileride iki tane bulut yan yana kardeş olmasın sakın bunlar. Kim bilir, belki de öyledir? İyice bir araştırmak lazım. Bulutlar bile kardeş oluyorlar da, hele de sen insanlara bir bak dön de birbirini boğazlamaktan, birbirlerinin canını sıkmaktan geri durmuyorlar. Arada insan serinlikte istiyor bu yaz mevsiminin sıcacık günlerinde...

Kimi zaman alçak tepelerin ya da biraz daha yüksek dağların en üstlerinde rastlıyor insan o güzelim bulutlara... Yine de o dağların, tepelerin başında çok da mütevazi görünüyorlar, bazı insanlar gibi burunları beş karış havada değil bulutların. Biliyorlar kendilerini kimin yarattığını, ona göre davranıyorlar yeryüzünde ki canlılara...

Geçen gün tam da yolda yürürken güneş tepemde, içimden de şöyle bir geçirdim ’’Offf ne kadar sıcak oldu yahu!’’ diye... Duydu mu ne o güzelim bulutçuk ’’Ahmet ağabey terliyor hemen önünü kapatayım bari.’’ dedi de gitti güneşin önüne geldi sanki... Bana öyle geldi bir anda...

Hele de yazın o sıcak günlerinde zaman zaman yağmur yüklü bulutlara rastladınız mı, onları çok sevin bağrınıza basın mutlaka... O güzelim yağmurlar ile yüzünüzü, ellerinizi ıslatın ve şükredin Yaradan’a... Ya sadece güneş olsaydı da bulutlar hiç olmasaydı, ne olurdu halimiz? Dost olun arkadaş olun bulutlarla... Hele de yağmur bulutlarını bağrınıza basın, basın ki onlarsız hayat bile olmuyor, yaşanmıyor hiç bir yerde...