Aç Aç diye tabir edilirdi askerde ve de argoda. Biz askerlik yaparken bu isimle anılıyordu. Sene 985... Tabi önünde birde bin var anladınız. Balıkesir’de Ordudonatım acemi er ve çavuş eğitim talimgahındayız. Temmuz ayı, hava sıcak mı sıcak, ama su bol koğuşlarda. Her gün yatarken ayaklarımızı yıkarız istisnasız... Her gün düzenli tıraşımızı oluruz...

Cumartesi Günleri bu aç aç dedikleri iğrençliği ufak bir para karşılığı askerlere seyrettiriyorlardı. İki üç tane fahişe sahneye mayo ile çıkıp orasını burasını gösteriyordu bizim Mehmetçiklere... Bizimkilerde kepleri havaya atıyorlar bağrışıp çağrışıyorlardı... Rütbelilerde bu işlere çanak tutuyorlardı iğrenç bir olay. Peygamber Ocağı diye anılan bir ordunun gazinosunda yapılıyor, kimsenin sesi çıkmıyordu...

Yirmili yaşlardayız bizde çok bilinçli sayılmayız ama yine de doğruyu eğriden ayırıyoruz azda olsa. Devrem Yalçın Ağabeye ’’Ben bir daha buraya bu aç aça denen iğrençliğe gelmem.’’ dedim. O da bana ’’Haklısın ben de hiç haz etmedim.’’ dedi... O zaman ki düşüncelerim şimdide geçerli ’’Bizim atalarımız gerek Kurtuluş Savaşında, gerek Çanakkale’de, Dumlupınar’da ve gerekse diğer cephelerde kadın kız düşünerek mi savaşmışlardı?

Düşünüyorum düşünüyorum içinden çıkamıyorum. O zamanlar sanırım böyle iğrençlikler yoktu. Eğer ki asker ocağının bir adı da ’’Peygamber Ocağı.’’ ise Bu tür hafifliklere çanak tutulmamalı hiç bir zaman.

Kimi zamanda toplu koşularda müstehcen sözler ile askerleri koştururlardı. Buraya yazmak istemiyorum şimdi o sözleri ama, o yıllarda askerlik yapan arkadaşlarım bilirler az çok... Bu tip şeylerden komutanların haberinin olmaması diye bir şey söz konusu bile olamaz, olmamıştır da o zaman, ancak, neden bu işleri böyle yaptılar, cinselliği ön plana çıkardılar, gerçekten sorgulanması gereken önemli bir konu...

Sanırım şimdilerde kışlalarda böyle iğrençliklere mahal vermiyorlar. Hoş doğru düzgün askerlik yapanda yok zaten, büyük bir çoğunluk parasını yatırıp yirmi sekiz gün de askerliği tamamlayıp evinin yolunu tutuyor... Çok vahim, bu yirmi sekiz günlük askerlerin dostlarına anlatacakları anıları da çok az olacaktır herhalde...