Bu sabah ufak bir değişiklik yapıp, sabah kahvaltıdan sonra torunlarla beraber parka geldik. Kızım beni parkta bırakarak çocuklarla beraber arkadaşını ziyarete gitti. Benim ise yapacak bir işim olmadığı için, önce yanıma aldığım kitabımdan birkaç bölüm okudum. Sonrada elime kalemimi alıp içimden geldiği gibi hani dersiniz ya çalakalem yazmaya başladım.
Hava tam yaz havası, sıcak mı sıcak, Allah’tan benim bulunduğum yer çardağın altı gölgelik. Sıcak havaya rağmen çocuklar parkta koşturup duruyordu. Birden çocukluğum aklıma geldi. Bizim zamanımızda böyle güzzel oyun oynayabileceğimiz yerler yoktu. Her taraf parktı desem daha doğru olur. Ve mutluyduk. Bizim yaşamımız doğaldı, organikti. Her şeyin iyisini gördük yaşadık. Anlayacağınız oldukça şanslı nesildik.
Park oldukça küçük ama o kadarda ilginç. Dört bir köşesinde dört tane havuz var. Belli aralıklarla üstü kapalı çardaklar ve oturmak için banklar. Bu bu arada parka yeşil renk hakim. Çimenler ağaçlar ve açmış olan çiçeklerden bahsetmeden geçmek olmaz. Bütün hepsi bahar coşkusuyla biz buradayız diyorlar. Bilmem anlatabildim mi? Bana sorarsanız gerçekten buraya gelip başımı dinlemekten dolayı oldukça mutluyum. Sessizlik içinde sessizliği yaşamak hoş bir deneyim. Galiba fazla gevezelik yaptım bu günlükte bu kadar. Önümüzde yaşanacak çok daha günler var. Şimdilik hoş kalın hoşça kalın.



Tuğrul Ahmet Pekel
14Nisan2024Pazar