Bu ne şimdi diyeceksiniz bana? Bu rahmetli Emine halamın yaptığı güzel bir yiyecekti bizim çocukluk yıllarımızda Bilekbişi ya da onun deyişiyle pilekbişi... Emine Halam babamın bir büyüğü idi... Rahmetlinin eli çok hafifti... Bayramlarda evine gittiğimizde mutlaka ev baklavası ya da burması, zeytinyağlı dolması olurdu... Bayram harici pazar günleri de gittiğimizde Cebeci de oturduğu zamanlarda Bilekbişi denilen hamur işi yiyeceği yapardı, bir de güzel olurdu ki parmaklarınızı yerdiniz...

Şimdiki hanımlar bilir mi bunu? Sac üzerinde ya da tavada hamur yapılıyor sonra üstüne biraz yoğurt ve tereyağı dökülerek cumburlop mideye indiriliyor... Genellikle yazın, ya cumartesi ya da pazar günleri giderdik Emine Halama... Çok sevecen ve çok cana yakın bir insandı...

Kiloluydu biraz. Zaman zaman kilo vermeye çalışırdı. Rahmetli Babam onu gaza getirirdi kilo verme konusunda ’’Abla kilo ver sana bir ayakkabı bir de çanta benden hediye.’’ derdi... O da gaza gelir verirdi bir kaç kilo, çantayı ayakkabıyı kapar, sonra yine kilo alırdı...

Bayramlarda çocukken ona biran önce gitmek için saatleri dakikaları sayardık. Hala kiloluysa da, eniştemizde bir o kadar çöp gibi bir adamadı... Onunda müziğe çok yeteneği vardı, mandolinden tutunda, cümbüşe kadar, akordeona kadar her şeyi çalardı... Taklitler yapardı ara ara...

Şimdi bakıyorum da gençler Bilekbişi gibi, ev baklavası gibi, burma gibi tatlarımızı pek bilmiyorlar. Yani ne varsa eskilerde var. Eski hanımların ki buna benim annemde dahil, elleri çok hafifti gerçekten... Ben nerede ev baklavası görsem, hemen balıklama atlarım oraya... Bilekbişi unutulmaz tatlar arasındaydı halamdan sevgilerle gelir, midemize girerdi...