Renklerinin büyüsüne kapıldığımız tablolara, şiirsel bir bakış açısıyla baktığımızda, pek çoğumuz güçlü anlamlar barındırdığı sonucuna varır. Şiirler gibi…

Nasıl ki şiirler şairinin dimağında şekillenerek eşsiz bir kompozisyona dönüşüyorsa, tablolar da ressamlarının fırça darbeleri ile eşsiz birer şahesere dönüşür. Her şiirin uyandırdığı anlam kişiden kişiye nasıl değişiyorsa, tablolar da her sanatseverde farklı duygular uyandırır. Bambaşka dünyalara alır götürür. Bazen bir nehrin kıyısına, bazen bir İstanbul silüetinin yanı başına… Tanımadığımız simalarla tanışır, kimi zaman da karanlığı görürüz onda. Dünyasına çeker alır.

Ay parçası çiçekler bakılmakla kalmaz, kokularıyla sarar. Çerçevelerden, tuvallerden taşar. Dikkatli bir göz, güz mevsiminde yerlere dökülen yapraklara dahi kıyamaz; hüznünü yaşar. Tarihi de okuruz doğayı da. Kimi zaman kıyılara kök salmış yapayalnız kayıklara biner, yolculuklara çıkar; bilmediğimiz ülkelere, koylara uzanırız. O zaman minik bir kaçamağa kim hayır diyebilir ki!


Işıl Işıl Deniz Suyunda Yüzümüz Aydınlanır. Bu Aydınlık, Kalplerimize Yansır.
Ahşap kapıların gıcırtısı, kulaklarımıza kadar gelir. Kapanmakta zorlanan kapıları yağlar; maviye, yeşile boyar, yıllanmış dostlukları işitiriz. Yanındaki taş merdivenlerin koyu sohbetlerine tanık oluruz. Süt verirken evin kedisine, gerçekleşsin diye hayallerimizi besleriz.

Çizgilerinde yol alırken ellerin, parmakların, önümüze birden yokuşları ile hayat çıkar. Derin vadilerde, yüksek tepelerde gerçekleştirdiğimiz yolculuklar kapımızı çalar.

Gülümseriz. Karşı taraftan bizleri izleyen, saçlarını rüzgara bırakmış, ismini bilmediğimiz -gülümseyen- kadın gibi… Yaşama sımsıkı sarılışına hayran kalırız. Gözlerindeki ışık yansır yüreklerimize. Sıcacık…

Ya coştukça coşan kuşlara ne demeli? Yerleştikleri dalın biricik sahibi olmuşken, cıvıl cıvıl sesleri gönülleri okşar. Martılar da, kanaryalar da kanatlanır. Sevinç/sevgi bahçesi içinde mevsimler geçer.

Ağaçlarla süslü konaklardan şiirler akar. Duvar önlerinden taşan sarmaşık güllerden de… Hem izler, hem ruhumuzda yaşarız güzelliği.

Yaşamdan, yaşanmışlıktan bir anda kopan/kopamayan, anlaşılma dileyen de onda, kendini tanıtmak isteyen de. Soyut, somut içeren anlamlarıyla.

Buram buram zenginliğin aktığı kaynaktan, şiir şiir akar soğuk nehirler, taşar yüreklerimizden. Fırtınalar üşütür; küçük taş köprüler istekleri durdurur. Yamacından başka hiçbir yerde olmak istemeyiz.

Kahramanının güzel sesinden su başında verdiği resitali dinleriz. Hayranlığa karışan huzurla mest oluruz. Mısralarını dillendirmekten bıkmadığımız şiir olur karşımızdaki tablo. Dinlemekten usanmadığımız bir şarkı, izlemekten vazgeç(e)mediğimiz bir köşe.

Paralel akan iki kıyının arasında uzayan zenginliğin izini sürdüğümüzde, dostluklarına şahit oluruz. Estetiğin vardığı noktanın büyülü atmosferinde, kayboluşumuz başlar. Gören gözler -gördüğünü- pitoreske (resimsi) dönüştürür, içselleştirir. Bir olurlar. Mısra mısra dizeler belirir. Sesleri ahenge çağıran şiirlere, ilham olur tablolar…

📍Haziran 2021
📍Bu yazı 18 Ağustos 2021 tarihinde "istanbulsanatdergisi.com’da" yayımlanmıştır.