Salome’ye,


Sana güvence veriyorum, hiçbir dizemde sen olmayacaksın.

Gece ilerleyecek.
Her şey yitik noktasına çekilecek.
Karanlığa küfretmemek için bir mum yakacağım,
Eflatunun mağarasındaki bir gölgeden istediğimden.

Dedim ya bütün her şey yitik noktasına çekilecek.
Anlamın da.
Tıpkı gecenin anlamını bir mum ışığı ile bölüşüm gibi.

Konuşmaya yelteneceksin.
‘Ben bu geceye anlam katmak’ demeye niyetleneceksin
susturacağım seni.

İstediğim gölge sen olamayacaksın.

İmgelerimin ölçeği
seni sislerin ardında bırakacak
çıkıp gelemeyeceksin.

Akıl dışı buluşmamız olmayacak seninle.
Ruhun bedenime girmenin sızısını yaşatamayacak.
Gece bahanem, mum ışığı sermayem olacak.

Titrek bir mum alevi ‘boşluk yok, boşluk yok’ dedikçe gecem kalabalıklaşacak.
Gece, ben ve titrek mum ışığı birlikte tükeneceğiz.
Çoğalacağız.
Seni ne geceye ne de mum ışığına benzetmeyeceğim.

İşte bu yüzden mum ışığı ve gece bana küsecek.

Hayalin sisler ardından yelken açacak.

Güneş zamansız doğacakken imgelerimde,
ben sana bir şeyler susacağım.

Sana güvence veriyorum, hiçbir dizemde sen olmayacaksın.




Salome’den


Sen bana bir şeyler sus hep
Olmadığım (!) yerden hoşnudum ben.