BİTMİŞSE BİTMİŞTİR

Bitmişse bitmiştir denilmiyor, bitiremiyor insan!
En derin yerlerinde, yani yüreğinin nüvesinde gizleniyor anılar!
İlk zamanlar, içinden söküp attım, kurtuldum desen de, bu illetten kurtulamıyor insan.
Nafile çabalar ve züürt tesellisiyle avutursun kendini.
Birgün bir yerlerden geçerken, bir martı görürsün.
Saçak altına tünemiş bir çift kumru, burcu burcu nostalji kokan bir mekan görürsün mesela.
Ya da hoporlörde çalınan bir şarkı dinlersin.
Ve sailde el-ele yürüyen bir çift, takılır gözüne.
O an gözlerin, bir komut gönderir beynine.
Beynin ise hükmeder yüreğine!
Ne varsa geçmişe dair yüreğinde gizlenen, canlanır birdenbire!
Derinden bir of çekerken, ardı ardına sıralanır hatıralar!
Şu noktada el-ele tutuşup, şu noktada öpüşmüştük!
Tam da burada kavga etmiş, taa şurada sarılarak barışmıştık!
Şurada yemiş, içmiş, alabildiğine çocuklaşmış, alabildiğine cadılaşıp, alabildiğine haylazlık yapmıştık!
Her durumda fırsat yaratıp, ne güzel kaçamaklar yapmıştık!
komşunun bahçesinden erik bile çalmıştık.
Anılar bir film şeridi gibi geçerken gözlerinin önünden, yanaklarının ıslandığını hissedersin!
Hele mevsim kış ise, yanağını kamçılayarak dudağına taşır iyotlu damlaları!

Bitmişse bitmiştir denilmiyor, bitiremiyor insan!
Unuttum dediğin bir anda, karşına çıkıverir bazen!
Gözyaşını gizlemeye, güçlü görünmeye çalışırsın bazen.
Farkında değilsin ama en zayıf olduğun andır o an!
Herşeyi içine gömer, kabullendim dersin!
Tezatlıklar, benmerkezcilik, ego ve daha nice tanımlayamadığın suçlamalar, yüreğinin nüvesinde saklanan güzel anıları zehirlemeye başlar ve yığılır kalırsın!
Gözünü açtığında, darbe almış bir yürek, kavranmamaktan buz kesmiş ellerin seninledir!
Gelse, sarılsa da ağrılarım dinse dersin.
Etrafında kimse yok ve sen yapa yalnızsın.
Caresizce ellerini koynuna uzatır, kendin kendine sarılırsın!

Çünkü sen insansın!
Yeri geldiğinde yaralanacaksın!
Belki farkında olmadan yaralayacaksın!
Önemli olan, yara aldığında, yanında yaranı tımar edip, iyileştirmeye çalışan birilerinin olmasıdır!
Farkında olmadan birilerini yaraladıysan, fark ettiğin anda tımar ederek iyileştirme gayretine girmelisin!

Çünkü insan; Ailesine ve arkadaşlarına rağmen, bazen birçok konuda ne kadar yalnız olduğunu fark eder!
Tam da bu noktada, bitmişse, bitmiştir

Efkan ÖTGÜN