Bir diş bir düş ve insanlık



Her şeyin başı sağlık diye bir veciz bir sözümüz vardır, bilmeyenimiz de yoktur sanırım! Sağlık deyince tepeden tırnağa bütün vücudumuzu ve bütün organlarımızı düşünsek de ayrıcalıklı bir isim vardır sağlık alfabemizde! Diş…


Diş rahatsızlıkları deyince ülkem insanın genelindeki inanış canlanıyor dimağımda ve hafifçe gülümsüyorum ki ben de o inanışa sahip bir bireydim aylar önce. Dişlerimle geçinip giderken öylece, bir gece yarısı amansız bir sızıyla uyandım! Ne yapsam ne etsem bir çare bulamadım o sızı, o ağrıya. Aklın yolu bir, yapılacak belliydi.


Sabah kalktım. elimi yüzümü yıkadıktan sonra giyinip, geceden kalma kararlığımla düştüm yola. Ağız ve diş sağlığı merkezi yazan bir binanın kapısından içeri girip sıra aldım.


-Birinci kat on iki numara; dedi bankodaki görevli. Merdivenleri çıkıp on iki numara yazan levhayı görene kadar yürüdüm. Ne yapmam gerektiğini bilmediğim için biraz bekleyip oradaki işleyişi gözlemledim.Sonra; elimdeki barkodla kapıyı çalıp içeriye girdim.


Kapıdan içeri girerken aklımdan geçenler! daha önceki devlet hastanelerinde karşılaştığım davranışlardı. O deneyimlerimin ışığı altında göreceğim muameleyi biliyordum! İki adım atıp bilgisayarda işlem yapan görevliye doğru yaklaşıp elimdeki barkodu uzattım

- “buyrun hoş geldiniz” diyen bir sesle irkildim. Elimdeki barkodu uzatıp
- “amcam gece uyuyamadım” diye başlayan şikayetlerimi anlattım
o bilgisayarın başındaki insana. İşlemlerimi yaparken
-“otursana amca neden ayakta bekliyorsun” deyip yer gösterdi bana o güleç yüzlü insan…


Şaşırmıştım hem de öylesine! Dalıp gitmiştim! İşlemleri yazarken adımı okumuş olacak ki o işlemlerin sayfasından

-“Tamam Ahmet amca kaydını oluşturdum. Sen dışarıda bekle, sıran gelince çağıracağız biz seni” dedi. Dışarı çıkıp sıramı beklemeye başladım!


Ben dışarı çıktım. Bazen oturup, bazen koridoru adımlayarak ismimin çağrılmasını bekledim. Nihayet adımın seslenildiğini duyup girdim içeriye. Kaydımı alan o güzel insan doktora şikayetlerim hakkında bilgi verirken,

-Buyrun Ahmet bey!
-Geçip oturun şu koltuğa! Diyen bir sesle karşılaştım.

Geçip oturdum koltuğa. Şikayetlerimi anlattım doktor hanıma, dinledi! Ve hım deyip muayeneye başladı. Bir çok şeyler söyledi bana. Diş hususunda. Doğru bildiğimiz yanlışlardan bahsetti. Ama ben şu an unuttum doktorumun söylediklerini. Tek bir sözü kaldı aklımda.” Amca emanettiçiye mi bıraktın” sen bu dişlerini.


İşte o gün başladı benim, diş rahatsızlığı ile mücadelem. Yukarı da da yazmıştım ya devlet hastaneleri ve insanların devletin hastaneleriyle ilişkileri diye! İşte böyle bir randevu sonrası barıştım devletin hastaya bakışıyla. Sebebine gelince; ilk başta insanca muamele görmenin akabinde doktorumun elinin mahareti, benim acı çektiğimi fark ettiği anda yüzünde oluşan o acıyı paylaşmanın izleri, gözlerinde bir insana insanca bakışın değeri…



ilk randevudan sonra, sonraki randevuları iple çeker olmuştum. Ne kadar canım yansa da hiç hissetmiyordum. Haaa bir de hayranlıkla izliyordum doktorumun tedavim sırasındaki o aletlere hakimiyetini, bir aleti bırakıyor diğerini alıyor, en bunaldığım anlarda imdadıma yetişip
“ağzını bir çalkala Ahmet amca diyordu ya…



Öylesine güzel ki Gazi Mustafa kemal Atatürk’ün kurup bizlere armağan ettiği Cumhuriyetin güzelliklerini, böylesi güzel insanlarla yad etmek.İşte o yüzden diyorum ki; bu güzel insanların varlıkları bu ülkeyi ve
bütün insanlığı ayakta tutacaktır…



İyi ki varsınız iyi ki yollarımız kesişti
sayenizde insana sevginin kıymetini bir kez daha not ettim aklımın
en ücra köşesine…



Yeter artık ya kim bu insanlar diyenleri duyar gibi oluyorum.
Buyrun hem gurur hem de iftiharla, Kırıkkale ağız ve diş sağlığı merkezi
birinci kat on iki numarada halka Hak hizmeti veren o iki insanın ismini
siz de okuyun güzel insanlar…


Sevgim saygım ve minnetimle
iyi ki varsınız, iyi ki sizi tanıdım doktor Güler ÜNAL hocam ve Pelin hanım kızım