Alkış.. Çırılçıplak gelinen bu dünyada kostüm seçme sancısı.Az önce defterimizin forum sayfasında bir video izledim. Geriye dönüp baktım geçip giden yıllarıma. Rahmetli anamın yüzündeki kırışıklar gelip çattı gözlerime. Ve rahmetli eşimin tedavi sürecinde bize hizmet veren sağlık personeli… Allah razı olsun o günlerde o hastanede her kademesiyle bizi misafir eden o sağlık çalışanlarından. Yanlışa meydan vermemek için o hastanenin adını da yazacağım. “Gazi üniversitesi tıp fakültesi” Hani bir deve hikâyesi var… Son yirmi yıldır hep eğrilerek eviriyoruz hayatı bence… Şöyle diyesim geldi baştan kokmuş balığı uzak tutalım mı tavalarımızdan. Önceki gün mahallemin bakkalındaydım. Sağ olsun sayın bakkalım! Filitre kahve demlemiş sinek avlama saatlerinde beni karşısında görünce bir sevindi, bir sevindi.. Neyse bana da bir fincan kahve ikram etti. O kahveler içilirken neler konuşuldu neler söylendi hiç birini hatırlamıyorum şu an. O sohbetten aklımda kalan tek şey veresiye defteri ve borç takıp giden insanların listesi.. ve eve geldim bilgisayarı açtım o günkü gazete başlıklarını okumaya başladım.. oooo sahnede kurtlar vadisi ekranda ekonomi makamıı Memati, heterojen meterojen bir hikaye anlatıyor… sonuna kadar okumadım haberi ama aklıma gelen soruyu da paylaşmazsam olmaz… Memati baba heterojen meterojen eyvallah bir de yüz gramlık deterjan kaç para ondan da bahsetsensene… Son günlerde ne son günler. Rahmetli eşimden sonra apayrı bambaşka bi dünyanın insanı oldum. En çok da duygu dünyam karman çorman oldu. Gelenler, gidenler, içsellik. Temizlik, yemek tarifleri vs. vs. Ateşle su, kadınla erkek! Ve bu hayatın imgesine kostüm seçmek… Nereden başladık nereye geldi konu! Mevzu’yu şuna bağlayalım mı? Kapatılan bir kapak illaki bir gün açılacaktır. Ve maalesef bence ülkemin an’a düşen gerçeği Alkış duymak istiyorsan Herkesten önce sen alkışlamaya başla |