KAFİRKÖY’ÜN ENGELLİSİ

Vaktin birinde köyde yaşayan görme engelli, ayağı topal, elleri çolak birisi, yıllarca ağlayıp sızlamış.
"Ah bir ölmeden gidip de Mekke-i mükerrem’i ziyaret edip, Hacı olamadım."
"Allahım son arzum, ölmeden peygamber ocağına gidip de, o mübarek topraklara yüz süreyim."

Nihayet bu engelli kardeşimizin yaptığı yakarışlara, sızlanmaya köylü kayıtsız kalmamış ve aralarında para toplayarak Hacı olması için engelli kardeşimizi Mekke’ye göndermişler!

Engelli kardeşimiz, öyle bir inançla Mekke’ye gitmiş ki, yapması gerekenleri harfiyen yerine getirmiş!

Sırasıyla, önce (İhram’a) girmiş, ardından yola çıkmış. Ziyaret etmesi gereken yerlere gittikten sonra nihayet körtopal, MİNA’ya Şeytan taşlamaya gelir.

Bayramın birinci günü tan yeri ağardıktan sonra Müzdelife’den gelerek Akabe cemresine yedi taş atılır, Bizim kör topal kardeşimiz, ilk taşı atılmasıyla birlikte şeytan karşısına dikilir ve bizim kör topla’a sorar;
- Ne yapıyorsun?
- Şeytan taşlıyorum!
- Neden şeytanı taşlıyorsun?
- Allah’ın emridir. Şeytanı taşladıktan sonra Hacı olacağım.
- Peki gözüne ne oldu?
- Allahtan!
- Peki Ellerine ne oldu?
- O da Allahtan!
- İyi güzel, Ayağına ne oldu?
- O da Allahtan. (İçi burkularak) Allahtan gelen başgöz üstüne. Diyerek tefekkür eder!

Bunun üzerine Şeytan dayanamaz!
- Gözüne ne oldu?
- “Allah Kör etti.”
- Eline ne oldu?
- “Allah çolak etti.”
Ayağına ne oldu?
- “Allah topal etti.”
Engelli kardeşimizden aldığı cevaplar üzerine şeytan dayanamaz ve ekler; "ulan şerefsiz, bütün bu kötülükleri sana Allah yaptıysa, benim kabahatim nedir? Beni neden taşlıyorsun?

Bizim kör topal bir müddet susar düşünür ve eteğindeki diğer taşları yere bırakır. Haç vacibesini tamamlamadan geri döner!

Kör topalın dönüşünü duyan köylüler toplanır, geliş yolunda kurban kesmek isterler. Kör topal buna rıza göstermez! Kimseye kurban kestirmez.

Evine geçtikten sonra köylüler toplanır kör topalı evinde ziyaret ederler.

Sohbet başlar Ne oldu ne yaptın nere gittin soruları ardı ardına dizilir.

Fakat kör topalın aklı karışık ve hala şeytanla aralarında geçen konuşmaları düşünmektedir!

Nihayet Köyün imamı söze girer.
“Allah kabul etsin.” dediği anda, kör topal dalmış olduğu şeytan sohbetinden bir anda uyanır ve “Sakın ha!” diye imama döner.
Öfkeli bir ses tonuyla; sakın, bir daha ne Allah kabul etsin deyin, ne de bana Hacı diye hitap edin!

İmam ve köylüler şaşkınlık içinde sorarlar; ne oldu? Neden böyle celallendin?

Kör topal Şeytanla aralarında geçen konuşmayı, imam ve köylülere anlatır!

Böylece o güne kadar adı İSLAM KÖY olan yerleşkenin adını köylüler değiştirip KAFİR KÖY koyarlar! Bir daha da o köyden kimse ne Hacca gider, ne de köyde mutsuzluk olur.

Efkan ÖTGÜN