Hayatın rampaları

Düşmek, savrulmak musibetlere maruz kalmak aşağılanmak itibarın sarsılması zor gelir insana, Belki de hayatta kabullenmekte en çok zorlandığımız duygudur bu. Tökezlemek kuyuya düşmek...
Hiç ayağı kuyuya düşmeyen başarılı bir insan gördünüz mü?

Varlıktan yokluğa, zenginlikten fakirliğe, safahat’tan sefalete, itibardan itibarsızlığa, mutluluktan hüsrana düşer insan..

Düşmeyi bir fırsat bilip umutsuzluğa kapılmadan yeni bir arayışla yeni bir umutla yeni bir sıçrayışla hayatını değiştiren insana ne mutlu..

Peki her düşüş kötü müdür?

Kimileri için bulunduğu cendereden sıçramanın ilk adımıdır

Kimileri için durup devran’ı seyretmenin fırsatıdır.

Kimileri için yeni bir başlangıcın sıçrama tahtasıdır.

Kimileri için yeni tecrübelerle yeni bir sayfa açmanın anahtarıdır..

Varlığın da bir sahibi var yokluğun da.
Varlıkta ondan yokluk da...

Belki varlığın imtihanı yokluğun imtihanından daha ağırdır.. biz bilemeyiz.

Varlıkta şükür yoklukta isyan olmaz. Şükür hem varlıkta hem yoklukta gerekir.

Düşmek insanın gaflet balonuna batan bir iğnedir.

Ne diyor şeyh Galip;

Her zilletin elbette bir izzet var içinde Seyret çeh-i Ken’ân’ı ne devlet var içinde.

Her zorluğun içinde elbet bir izzet, bir kolaylık vardır. Kenan ilinde kuyuya atılan Yusuf oradan çıkıp mısıra sultan oldu diyor.

Her inişin bir de çıkışı vardır. Her zilletin elbette bir izzeti var… İnsan hayatı boyunca düşüş yaşadığını bunu hafızasında tutmalı ve demelidir ki bu düşüş bakalım hangi çıkışın habercisi. Bu batış hangi doğacak güneşlerin müjdeganıdır..

Düşmek arınmaktır düşmek nefsin terbiye edilmesidir düşmek aklın keskinleşmesi zekanın cilalanmasıdır..
Düşmek ruhun kendine gelmesidir.
Düşmek dost ve düşmanı tanımaktır

Düşmek nefsin kabaran egosunu yenmektir.
Düşmek sorgulamaktır.
Düşmek hayatı sıfırlamaktır.
Düşmek yeniden doğmaktır.
Yeniden doğan insan hayatın lezzetini almaya başlar.