Bir gün, bir dilek tutmuş, çimene basmaz, karıncaincitmez sevgi aşığı, sevenin birisi.Sanmış ki hem sevgi, hem sevgisi bütün dünyaya yeter! Çünkü; sevgi ışığını ayın aydınlığından, sıcaklığını güneşin gülen yüzünden alıyormuş.

O seven kişi. Üç tarafı denizlerle çevrili, üzerinde bütün dünyanın gözü olan, yeşili tarifsiz, mavisi alem kıskandıran, toprakları bereket müjdeli, ırmakları huzurla akan, gökyüzünde kuşları güvenle uçan, yetişkinleri aklı selim, çocuklarının gözleri
mutluluk ışıltılı bir ülkenin sıradan bir bölgesinin sıradan bir köyünde yaşarmış.

Ve büyümüş zamanla, o köyün bağlı olduğu o şehirde çırak
olarak bir işe başlamış bir kamu kuruluşunda. Eee yaş vaktini almış, sevdalanmış, bir ahu gözlüye. Rabbim mutluluklarını daim kılmış, evlenmiş bu güzel insanlar.

Günler ayları, aylar yılları kovalamış. Ülke içinde bazı
Karmaşalar olsa da, atlatılırmış her şey bir şekilde! Zaman zuhur
evliliklerinin meyvesi çocukları dünyaya gelmiş bu güzel insanların.

Keyfiyet yerinde, seven insan ve eşinin yaşları büyüdükçe
Çocukları da büyümüş. Okuldu dershaneydi derken çocuklar da
kendilerini kurtarmış. Çocuklardan birisi emirin demiri kestiği bir kuruluşta görev yapıyormuş. Hayat kendi halinde akıp giderken, günün birinde yine bir kargaşa olmuş ülkede.
Yine at izi it izine karışmış!

Ve o günün ertesi günü, değer verdiğim sevgi bu muydu?Diye düşünmek zorunda bırakılmış bizim sevgi aşığı insan!O gün evladıyla birlikte bir kafese kapatmış yüreğindeki insanlık aşkının dokunulmaz kuşlarını.


Aramalar, taramalar, hainlikle suçlanmalar… Hayatından
bezmiş. sevgiyi her şeyden önde tutan bu insan.
Hani emir demiri keser demiştik ya; emre uyduğu için
Ömür boyu güne güneşe, mavi gökyüzüne hasretmiş artık gönlünde açan goncalarından birisi…


Divane olmuş sevgiye sınırsız değer veren o garibim.
Şimdi yanına varsanız Allah sevgisiyle yanıp tutuşan meczup bir kul bu dersiniz!

Geçen yanına uğradım tanımadı beni! Hangi cemaattensin sen
gardaş dedi… Ben de İslam da Kuran da cemaat diye bir şey mi var mı? Ben ingiliz miyim ki cemaatçi olayım sevgisine kurban olduğum dedim… Sevdikleri acı çekerken evladının acıları çıkmazı olmuş, dünyası kararmış. Yeryüzü çilehanesi, haksızların karşısında gönlünü Güneşe , Aya kapatmış bir derviş o şimdi.


O günden bu güne ben hep düşünüyor ve kafamı yoruyorum! Emre uydu diye bir insanın karanlıklara gark edilmesi ve Sevginin sevmenin karşılığı bu mu olmalı güzel Allahım diyerek!... İnsanların vefasızlığından sonra kesmiş ikili sohbetleri o güzel insan.Anlamış ki ben ne kadar doğru olursam olayım karşımdakinin eğriliği hiç ediyor beni diyerek kendi iç dünyasıyla konuşmak olmuş artık tüm sohbetleri.

Son söz
Öylesine zor ki gerçeklerin yalanla gölgelenmesi
Ve
Ne güzel bir söz değil mi güzel insanlar
Hak versin haksızın belasını!!!