SEVGİ CAN SUYUDUR

İyi kötü, geçirilen onca yılın ardından niyet ettim nasır bağlamış yüreğimle, aşılması zor olan bir dağa yüz döndüm.

Sabır, azim ve kararlılıkla girdiğim bu yolda, patikaları geçtim.
Çalıları dolaştım.
Savaşan tavşanlar, sevişen kumrular gördüm.
Şifalı otlar, zehirli yılanlar gördüm.

Yüreğimin yara aldığı da oldu, nasırlarımın kanatıldığı da!
Ama ben umursamadım.
Geç de olsa, birşeylerin farkına vardım.
Güzelin, çirkinin.
İyinin, kötünün.
Zenginin, fakirin.
Vefalının, vefasızın kim olduğunu gördüm ve karar verdim.

Sonra, olması gerektiği gibi davranır, düşene bir tekme de ben vururum dedim.
Nasılsa törpülenerek nasır bağlamış yüreğim hissetmez dedim.

Olmadı!

Sen bu değilsin!
Bunu sana yakıştıramadık!
Sen böyle olamazsın! Diye vazgeçirdiler.
Üstelikte yüreğimde yara açanların, acıtanların, aralıksız kanatanların kendileri olduğunun farkında değildiler.
Çünkü onlar vefasız ve nankördüler.

Kötü anlarımda, "neyin var?
Neden bu haldesin?" Diye sormadılar.

Hastalandığımda, sıradan birisiymişim gibi ve hatta kehren davranış sergilediler.

Ama ben herşeye rağmen uzağı yakın kıldım!
Zaman mevhumu bilmedim.
Hapşurdukları anda yanlarında oldum.

Acıları acım, ağrıları ağrım, kederleri kederim, sevinçleri sevincim oldu.
Gözyaşları gözyaşım oldu.

Özledim dediği anda özletmedim.
Sana ihtiyacım var dedikleri anda yanlarında oldum.
Tuttuğum eli asla bırakmadım.

İyi günlerinde, kötü günlerinde, mutluluğuna mutsuzluğunda.
hastalığında, sağlığında, tökezleyip düştüğünde yanlarında hep ben oldum.

Artık gına geldi ve gün geldi, konuşmak yerine susmayı, yaklaşmak yerine mesafe koymayı, uzaklaşmayı, hatırlamak yerine unutmayı seçtim.

Aslında böyle düşünmeme, tek sebep kimseyi kırmamak, incitmemekti.

Üstelik de kimseyle aramızda düzeltilmeyecek, yoluna koyulmayacak hiçbir konu da yoktu.
Tek sıkıntı ilkel benliklerimize yenik düşmekti!

Ve hatta ve özünde ve bu konuları aşabilmek için, ilk adımı da gerektiğinde ben attım.
Ama hikayenin sonuna noktayı hep diğerleri koydu!

Onlar da haklıydı.
Çünkü onlar da biliyordu ki.
Nasıl olsa seviyor.
Nasıl olsa sevenler vazgeçmez.
Nasıl olsa hatalarımı görmezden gelir, her nazıma katlanır.

Ama bilmiyorlardı ki, fazla naz aşık usandırır.

Ama bilmiyorlardı ki, yürekten bir kere uğurlanan bir insan, ne kadar seviyor olsa bile, bir daha o yüreğe misafir olmaz.

Unutmayın ki benim adım sevgidir.
Çünkü ben insanım.
Çünkü sevgi, ilgi, alaka, şefkat insan için can suyudur.

Ama siz, o zorlu, sarp dağları aşarak su (sevgi) diye size gelen o yüreği, sahrada susuz bırakıyor ve binbir renkte, binbir güzellikte, binbir çiçeklerle size cennet yaratmasını istiyorsunuz!
Bravo!..

Efkan ÖTGÜN