Avluya çağırarak;
Mehmet efendi:güzel güllüklerin var diyorlar,neresi vurgun gözyaşlarıma ,hangi gülse çıkar bana Akif efendi,
Akif efendi:kapımda köle ol kolumda aşk kadını,yolu vurgunken senin gibi görmek de hoşsa beraber akarız ortamlara...
Yunus efendi:aşk değer bir selama ,kendisiyle yaşanılırsa boş ve kuruntusuz olunca bir söze koca bir alfabeyi yerleştirmek olur adı...

Akif efendi:güneşim söndü ,gül bulamadım ayol,bulutlar sağarken inekler süt beyaz bir kar gibi seni gönlüme almak da ne oluyor gönül halinden düşmüşken
Mehmet efendi:aşkımda vurdumduymaz bir deli gibisin üstümde aşkın dolunayında sarı beyaz ve de kırmızı güllerim var sana...

Avluda ikramlı meyvalar arasında;

Akif efendi: biliyor musun Mehmet,bir bilsem gülşenli yolunda ne yazıktır sana verecek duam var mı diye soruyorsun muzlu nar ile ,narlı elmayla bir marş okurken nurlu esman gibi bu ,
,biliyor musun sana kıymak için ne kadar dolaştım...sana sakladığım nice meyvalarım var..
Yunus efendi:aşkla sarmaş dolaşsınız efem,
Sevgiden meyva yiyorsunuz ,bir söz gelişi dimağla eşlik edeyim ,yolu tümsekteyken aşk,yokuştayken sevgi güzeldir,sevgi bir bilmece gibi bilinmediklerini anlatırken söz aratır kendine..düşerken anlatır sana buldukların için...
Mehmet efendi:güçlü ol daima çocukça espriler ile bir dimağa vurgunsunuz,aşk bedeni sarınca ,gül dikeni yarınca ,mevsim sonbahar ayrılığında en çok,
Ve de ölüm sarınca bahar olur mu Yunus efendi,
Yunus efendi:aslında göz görmeyince bir bilinmezlik yatıyor ilk başta,neresinden vurgunsan ona saklı kalmak lazım;ama ölmeden önce ölen için ayrılık bazen bahardır,yalnızlık,kalbi soğutur,düşünceyi avutur...
Mehmet efendi:ölmek baharsa sonbahar nedir insana..
Mevsimlerin dili olsa da anlatsa
Ölmüş müyüm peki?

Gezgin imgeler...