Oyyy anam…

Goca anam benim. Doğduğumda zırıl zırıl ağlar iken iştahla memene sarılırdım.
Aç kalsan da, susuz kalsan da o sütün hiç eksik olmazdı.

Yuvarlak yer sofrasında "Allah ne verdiyse" koyardın önümüze. Bir iki lokma yer çekilirdin.

"Doydum" derdin. Gerçekten doyar mıydın anam?

Büyüttün bizleri. Elimiz ekmek tuttuğunda, sana senin sevdiklerini alacağımız sırada sen yoktun.

Ben okulda iken gitmiştin sen.

Öyle demiş çokbilmiş büyükler.

“Bırakın okusun. Kafasını karıştırmayın. Adam olsun. Haber vermeyin."

Gün oldu, devran döndü.

Üstümüzde üniforma, cebimizde para vardı. Sen yoktun anam, Sen yoktun…
Adamlık meslek miydi anam? Adam mı olmuştum o gün ben?

Hatta şimdi de adamlıktan mı emekliyim?

Mezarında otlar her bahar yeniden yeşeriyor. Başına geliyor ellerimi göğe kaldırıp Allah’ıma dua ediyorum “Yerin nur, mekânın cennet olsun.”

Oğlun büyüdü. Evlendi. Çocukları oldu, çocuklarının çocukları...
Torunlarım var anam, boy boy...
Sen hep derdin ya:

" Sen yumuşak huylusun. Ev ev gezeceğim. Sana senin gibi yumuşak huylu bir kız bulacağım. Kutulardan bilezikler, zincirler, küpeler çıkartıp gelinime takacağım."

Olmadı. Olamadı be güzel anam…

Yaşam bir nöbetmiş.
Sen gittin yeni sürgünler yeşerdi şimdi.
Sen torun görmedin. Şimdi benim torunlarım var.
Boy boy üç yiğit, bir ceylan,
Her birisi ateş parçası.

Elini öpmeye mezarına geliyoruz. En küçük torunum toprağınla oynuyor.
Artık ben de eskidim anam. Gözlerim az görüyor. Dizlerim ağrıyor, bir şey söylüyorum, sözümü kimse tutmuyor.

Dallarımın suyu çekildi. Kurudu kuruyacak. Yakında ben de verdiğim son nefesi alamayacağım.

Yanında yer yok biliyorum. Babamı yatırmıştık yanına en son...
Şimdi biraz sıkışın anam. Bana da yer ayırın.

Az kaldı, geldim, geliyorum…

TÜM ANNELERİN ANNELER GÜNÜ KUTLU OLSUN.

Beğen