SEVGİDİR YAŞAMI GÜZEL KILAN

Yaşadığını fark ettirendir sevgi. Bir özge zamandan esintiler getirendir...Hüznün, neşenin, heyecanın bazende hicranın iç içe geçtiği, harmanlandığı bir başka dünyadır sevgi.

Ahmet Cevdet’in olan şu dizelerde ancak sevgi olduğu için vardır:

’’Zamanı kalbime gömüyorum/ bu sensin
Sesi koyaklardan gelen su/ bu sensin

Bir yağmur sonrasında gümüşlükte
Kekiklerden tüten koku/bu sensin

Bak güneş damlıyor kirpiklerinden
Kadehlerde kalan coşku/ bu sensin

Yokluğun aynasıdır yoksulluğumsun
Düşte yaşadığım korku/ bu sensin

Kadınımsın hep böyle saçının ormanında
Salınarak gezen ahu/ bu sensin

Ey geceyi elleriyle kanatan güzel
Özlemlerin son umudu/ bu sensin.’’

Sevgili bazen çekip gitmiştir. Ardında bir kırık kalp, gözlerde iki damla yaş bırakarak...yıllar yılları kovalamış ve unutulmayan bir gün ansızın çıkagelmiştir. Hep o eski haliyle, o eski edasıyla, o eski tavrıyla...Belki böyle değildir ama...Belki yıllar ondan çok şeyler götürmüş, zaman kendinden izler bırakmıştır ama...Azığı sevgi olan o hiç değişmemiştir. Eskisi kadar güzeldir ve gülüşü, bakışı, duruşu hep aynıdır. Odur..Hep sevilen, hiç unutulmayandır. Çetin Altungüneş’te ’’Sevdim seni’’ diyerek onu nasıl sevdiğini anlatmaktadır işte..

Seni dağların rüzgarı sevmesi gibi sevdim
Derelerin denizleri
Kuşların uçmayı sevmesi gibi
Başağın olgunlaşmayı

Seni ışıkların sabahı sevmesi gibi sevdim
Balıkların yosunları
Toprağın yağmuru
Çocukların anne kucağını

Seni dalgaların kıyıları sevmesi gibi sevdim
Ekmeği özgürlüğü
Güzel olan ne varsa hepsini sever gibi
Sevdim seni.

Sözün sonunda, aklımızdan hiç çıkmasın diye, bir kez daha tekrar edelim:

’’Sevgidir yaşamı güzel kılan’’