Kağıttan bir gemi yaptım. İçine oturup küreği çekmeye başladım. Bir iki üç derken her çektiğimde kıyıdan biraz daha uzaklaştığımı gördüm.

Gölbaşı’nın gölünün ortasına doğru ilerlemekteydim. . Yeşil başlı ördeklerin suyun yüzünde ahenkli bir şekilde yüzerken dans ediyorlardı. Yamaç tepelerdeki binalar ufalmış küçülmüş gibiydi. Mesafeler görünümü çok değiştiriyordu. Gölün soğuk sularına elimi batırdım. Güneş tam tepemde beni selamlıyordu. Sonbaharın getirdiği sarı yapraklar ağaçları turuncuya boyamıştı. Gün yolun yarısını sezdirmeden yolluyordu.

Gökyüzündeki beyaz bulutların göle raks edip yansıması çok harika görünüyordu. Hemen cebimdeki telefonla birkaç fotoğraf çektim. İki mavinin üzerinde bulutlar ikiz çocuklar gibi aynısıydı. Derin derin nefes alıp veriyordum. Gözlerimi kıyıya doğru uzattığımda bir köpeğin acı acı havladığına şahit oldum. Başında kasketi olan bir adam elindeki değneği ile köpeği dövüyordu. Kâğıt gemimin yönünü çevirip kıyıya dönmeye karar verdim. Yarım kalan çocukluk hayallerimden uyanmaya başladım.
Adamın elinden köpeği almak için suları yara yara kıyıya geldim.

Sağ tarafta sandal demir atmış , yaz gününde gezdirecek gençleri bekliyordu. Kağıt gemimden çıkıp siyah kasketli adamın yanına gittim. Köpeği bırakmasını ,yaptığı şeyin insanlık dışı olduğunu anlattım. Tam polisi arayacakken hızla oradan uzaklaşıp kaçtı. Bana teşekkür edercesine köpeğin mahsun bakışları yüreğimi deldi. Zavallı köpek can acısıyla yavaş yavaş yürüyerek ağaçların arasında kayboldu.

Gölbaşında mevsimler değişmişti. Bahar havası içinde arabaya doğru yürürken ,kağıt gemimle tekrar bir göl gezisi yapacağıma , kendime söz verdim. Unutulmuş çocukluk hayallerimi ,gölün içinde canlandırıp büyütmeye devam edecektim.


Feride
20- 12- 2022