LÜMPEN
Muhammed-ül emin lakabına uygun hareket eden peygamberimiz insanı, yani beşerî çok sever ve onları incitecek hiçbir davranışı olmamıştır. Hele çocuk gördüğünde her haliyle onlarla ilgilenir ve onlara sevgi gösterisi gösterirdi.
Çocuk gördüğünde, yüzünü neşe ve sevgi kaplar, Ashâb-ın çocuklarını kolları arasına alır, okşardı. Küçüklere rastladıkça selâm verirdi. Çocuklarla oynar onlarla yarışlar yapardı. Namazda iken bile Hasan ve Hüseyin efendilerimiz omuzuna çıkar oynarlardı ama onlara hiç müdahale etmez, onları kırmazdı. Mukavemeti çok güçlü olaylara karşı sabrı hat safhadaydı.
Efendimiz sabırlı ve tevazu sahibiydi. Hür, köle, cariye, fakir, her çağıranın dâvetine icabet eder, özür dileyenin özrünü hoş görür, elbisesini yamar, ayakkabısını tamir eder, kendi hizmetini kendi yapar, hayvanına bakar, hizmetçisiyle beraber yemek yer, âcizlerin ve sıkıntıda olanların yardımına koşar, işlerini kendisi görürdü.
Peygamber efendimiz alemlere rahmet olsun diye gönderildi. Ona olan muhabbetimiz Ona olan sadakatimizledir. Selam olsun Ona, ailesine ve ashabına. Selam olsun Ona sadakat edenlere. Gönüllerimizin sultanı dilimizin tesbihi, hayat yolumuzun rehberidir. İnsan olarak, Müslüman olarak Onu sevmenin, Onu hayatımızda örnek almanın, iyi bir insan ve iyi bir Müslüman olmanın gayreti içindeyiz. Kısacası Kuran Allah kelamıdır. Peygamber de Kuran’ın beyanıdır. Muhammmed- ül Emin sıfatını almış övgüye layık bir şahsiyet olarak biliriz.
Didar ile muhabbete doyulmaz, muhabbetten kaçan insan sayılmaz... Bazı LÜMPEN kişiler ağzı dolu dolu konuşuyor ama neye, nereye ve neden konuştuğunu da bilmezler. Biz onları gale almadan iki cihanın lideri bir peygambere ümmet olmamızı iftiharla anlatıyoruz ve anlatacağız.