"Tanrım, işte buradayım. Ölmek istediğim yer de.
Buraya kadar beni getirdiğin için teşekkür ederim. Şehirden uzakta olmak çok güzel. Sadece ağaçların arasında kaybolmak istiyorum. Ormanın derinliklerinde ve vahşi yaşamın eşiğinde hayatın ender rastlanan zorluklarıyla başa çıkmak istiyorum. Ben bir avcı değilim. Fakat burada her ne olursa olsun son nefesimi verene dek hayata tutunmak istiyorum. Burası benim evim. Doğa benim evim. İnsan da bilhassa doğaya ait değil midir? Toprağa karışan ölü bedenleri örnek verecek olursak, burada olmamın hiçbir zararı yok. Burada kimsenin olmaması beni mutlu ediyor. Yeterince insan yüzü gördüğümü ve korna sesi işittiğimi düşünüyorum. Binaların o boğuk havasından, yüksekliğinden, şehrin tozlu sokaklarından, insanların gevezeliğinden ve istemediğim bir hayatın uzağındayım. Olmak istediğim yerdeyim. Peşimden gelmeyin. Burada sonsuzluğun tadını çıkarmak istiyorum. Her şeye rağmen yaşayabildiğim kadar yaşamak ve öleceksem de doğanın içinde, doğaya ait bir şekilde ölmek istiyorum. Ben normal bir insan değilim. Beni merak etmeyin. Doğanın içinde bir yer de olacağım. Umarım herkes mutludur çünkü ben mutluyum.

Sevgilerimle,
Yabancı.