PASTORAL YALNIZLIKLAR

Cırcır böceği hangi taraftan zifirileri deliyor sesin? Hangi mırıltıları susturuyorsun da kulağıma ninni
söylüyorsun hadi uyu dercesine söyle bana neredesin? Göremiyorum seni, gelsene usulca sokul
yamacıma sarayım seni bitkin kollarımla. Ateş kırmızısı kantlarını öperim belki ıslak dudaklarımla…
Yalnızlığımın dostu, ruhumun soluğu neredesin? Sesin sesin yakınlarda duyuyorum hissediyorum ama
göremiyorum, hain karanlık, çirkin zifiriler buna engel biliyorsun. Pineklemiş yıldızların uğultusu
sarmış dört bir yanı, bir kedi çarpık bacaklarıyla gecenin kara defterini dürüyor adımlarıyla, paytak
paytak biraz koşar adım… cırcır böceğim neredesin? Duyuyorum seni, saklanmışsın biliyorum.
Gelsen ya sesine aşık bir ben varım, evet aşık bir ben. Ben ki sesini duymak için yıldızları uyutan,
ninnilerle, ezgilerle… eğilip kulaklarına Ahmet Erhan’dan küçük mısraları nakış nakış işleyen.
Durgun bir gece, Muş ovası bağdaş kurmuş oturuyor karşımda, tüten bir Kurtik var yanı başında,
Murat nehri can alıyor yine, o da karşımda hain bir bakış atıyorum kıyılarına çarparak deliyor bir
annenin daye daye diyen genzini, yetim kalmış bir çocuğun bağrını, dedim ya murat yine can alıyor.
Dedim ya durgun bir gece muş gibi, muratta durgun huzurlu ve dingin. Pencerelerden dalıyor minik
kan emiciler istila edercesine bir bebeğe acımadan bir yaz gecesi düşlerin katilleri oluveriyorlar,
ondandır cırcır böceklerine sevdam hem kulakları okşar derecede bir sesleri yoktu vız vız vız işkence
gibi, kan gibi. Cırcır böceğim neredesin? Duyuyorum, hissediyorum neredesin? Artık geç oldu bak Ay
bile yorganına bürünmüş, muş ışıklarını kapatalı çok oldu ama sen yoksun. Hiç kimse bastıramıyor
sesini kötü kuş baykuş bile sesine aşina bir kulak seni bekliyor, duymaya, hissetmeye, dokunmaya
neredesin? Murattan geliyor sesler duyuyorum tanıdık bir ses, balıkların sesi değil hayır hayır onların
değil, seslerin sahipleri kurbağalar bir sürü bir sürü avazlar yırtılmaya müsait bir şekilde bağırıyorlar,
gecenin uykusunu bölebilecek derecede tesirli bir bağırış, susun! Uyanabilirler Ay’ın çocukları, kesin
sesinizi! Cırcır böceğimi duyamıyorum. Ben bu saatlerde aşık oldum, bu saatlerde gece ile dedikodu
yaptım, siz yoktunuz yamacımda, kulağımda, susun…dedim ya oturuyorum öylece, sessiz sakin,
uzakları özlüyorum alıp düşlerimi yamacıma, cırcır böcekleri ile beraber uzakları düşlüyoruz
gelmeyecekleri yad ederek her gece ki tantana işte. Ah geceler en sevdiğim an doyduğum, doğduğum,
döndüğüm.
Ağaçlar güzlerin müzdaripliğinden şikayetçi, ben kurbağalardan, Murat Fırat’ a kavuşamamaktan,
herkes şikayetçi bir şeylerden, susuyoruz öylece görüyorsun işte cırcır böceğim, dostum, sırdaşım,
yoldaşım görüyorsun hadi gel artık sana anlatacaklarım var. Oturup demlenmemiz, küçük bir ateş
yakmamız lazım küçük ama Ay’ın parlaklığına gölge düşürmeden, evet kıvılcımlar çıkaran bir ateş,
belki de tütünümden de sarmana izin verebilirim, dedim ya dertleşebiliriz. Biz vardık gecenin
dinginliğini bozan, yeşermiş yeşillikler ardından kalabalık yaratan, biz vardık evet cırcır böceğim biz.
Özlüyorsun biliyorum güzlerde parıldamaktan, sesini kısarak konuşmandan biliyorum. Şimdi
hülyaların serzenişi altında soluklanıyorum, soluklanıyoruz (dostumla) uzakları düşlemenin acizliği
altında gecelere yük bindire bindire karanlıkları korkuturcasına soluklarımız, ciğerlerimizi yırtabilir
soluklanmalıyız. Muş uykuda, murat uykuda, kurbağalar, yıldızlar uykuda. Ben ayakta, sırdaşım
kayıp. Neredesin patikalarda seke seke gezdiğim, neredesin arayıp da bulamadığım biliyorum sende
beni hissediyorsun, biliyorum özlüyorsun da evet acı acı ötüşünden biliyorum. Sesine kulak, gözüne
yaş olabilirim, dedim ya kanatlarına ıslak izler bırakabilirim. Ama sen yoksun bak ötmüyorsun da
hangi meltemlere takıldı kanadın söyle bana, kulaklarım ne yapar sensiz, beni böyle yıkılmış, beni
böyle elim gecelere mahkum edemezsin, sözler vermiştik her gece uzaktakini yad etmek için, ateşler
yakmak küçük fincanlarda demlenmek için.
Sıcak gibi, acı gibi, sen gibi şimdi tüm yalnızlıklarım, uzuvlarımdan koşar adım dökülüyor
sensizliğim, baş edemiyorum, yorgun kollarımla sarıp sarmalanmıyor onca yük, bedenim aciz, ruhum
nefesiz, neredesin ruhum? Neredesin cırcır böceğim? Bak ansızın daraldı yine göğsüm, hadi gelsene
genişlet kan pompalayanımı , genişlet ufkumu, aydınlık sabahım olsana! Gelmiyorsun ve ben
Aragonda arıyorum seni, dilini bilmediğim Elsa da aşık oluyorum sana, ben sensiz yabanileşiyorum
anlasana. Evriliyorum yığınlar arasında, kurtulmak, sıyrılmak, haykırmak için geceye teslim ediyorum
tüm bedenimi, gölge bıraktırmadan karanlığa sürükleniyor ruhum, bir sürükleniş ki haykırışlarımda da
sesini hissedebiliyorum, cırcır böceğim kalabalıklarda bile. Ben karanlıkların oğluyum, ben güneş
tarafından hırpalanmış bir geceyim cırcır böceğim neredesin?
Ve sen yoksun, ben yalnızlıklar şehrinde viran olmaya mahkum, ben gecelerde acı çekmeye sürgün,
ben bağdaş kurup düşünmekten aciz… gelmiyorsun da, kim bilir neredesin, kim bilir?