Tanrım

Bir yudum şaraba meylettik diye tümden gözler
Tüm gözler birbirine uzak, bütün bakışlar yabani.
Ölüyor buzdağları denizin, bilmiyor bunu içindeki gemi.
İnsanın göğsünde yatıyor hâlâ soğukluğun en delişmeni.
Kıyıdan uzaklaşan her şey gibi deniz de kendinde arıyor ufkunu tutuşturan çakmağı tutan o eli.
Ve artık;
Mavi bir Tanrı’ya dönüyor şimdi denizin rengi.
Seyir defterine düşüyor bir kadının dilinden, gecenin dehlizleri ve o şarkının sözleri.
Bir yudum şaraba meylettik üzüm salkımlarında.
Ah bere,
sirke pazarında hamala döndürdün bizi
Köleliğe ilişkin toplumsal bellek kaybımız günümüze kadar kadar sürdü.
Nesneler ne kadar da uslular.
İnsan sustukça nesneleşiyor.
Kenarda bırakılıp oyuna alınmayı bekleyen çocukların gözü ,
sabırla fark edilmeyi bekleyen çocuklar gördüm.
Saçımı dinin, aklımı da devletin tesettürüne sığdıramadım.
Kafamda bir sorun var.