Sap ile samanı artık daha iyi ayırabiliyorum.

Dökülecek olan yaprak ile dökülmüş olanın değeri farklıymıs.

Artık her şey inanılmaz güzel yerli yerine oturuyor.

"Yok o öyle değildir" diye kıyamadığım, narin ve nadir olarak gördüğüm pek çok şeyin, benim bakış açımla alakalı olduğunu görüyorum.

Hani derler ya "affet"!
Ben böyle insanları gözümde büyütmedim ki affetme makamına çıksınlar.

Bana yaptıklarından ziyade, asıl kendilerine yaptıklarını nasıl affedeceklerini ve ödeyecekleri bedelleri görüp şifa diliyorum.

Hayat işte, tüm yapraklar bir bir dökülüyor. Her dökülen yaprak doğaya karışıp, başka bir hâl alarak döngüde yerini alıyor.

Bu döngü içinde yaşanan hiç bir an, olay kaybolmuyor. Yaptığımız iyi ya da kötü her şey, son nefesi vermeden illa ki karşımıza çıkıyor. Eğer unutursak da, o kendini mutlaka hatırlatıyor.

Her yaprak düşmesi gerektiği zamanda, düşmesi gerektiği yere düşüyor.

Bu yüzden:
Erken düştüm diye üzülme,
Geç düştüm diye de sevinme.
Düşmüş olman; adaletin illaki tecelli edeceğinin ispatıdır.
Cesaretin varsa; daldayken neydin sen onu söyle?

Serpil Çavuşoğlu
21/05/2020