Hangimiz kaçımız ekmeğini böler yer, yarısını komşusuna dostuna, yolda ve darda kalmışa, ihtiyaç duyan birisine verir. Kim bu fedakarlıkta bulunabilir. Hangi gönül zengini değil de mal mülk para zengini bunu yapabilir.
………………….

Ekmeğini bölüp vermek, aşına ortak etmek cömertlikten, gönül zenginliğinden öte bir şeydir. Bu bir ruh zenginliğidir. Yüce ruhluluktur. Ulvi bir davranıştır.
…………………

Böyle bir hadiseye rastladım hafta sonu berberde sıra beklerken. İçerisi kalabalık o nedenle dışarda oturuyor ve sıra bekliyorum. Park etmiş arabanın altında bir anne bir yavru kedi görüyorum. Önlerinde bir su bir aş kabı var. Kim bırakmış bunları derken içerden berberin elemanının çıktığını görüyorum. Kabı doldurup dönüyor. Sonrasında su kabını önlerine koyuyor. Geriye çekilip nasıl yediklerini izliyor ve mutluluktan gözlerinin içi gülüyor.
………………….

Soruyorum, verdiğiniz yem nedir fiyatı ne kadardır diyorum. Abi mama bu, on beş kilogramı üç yüz yetmiş beş lira diyor. Haftada bir çuval tüketiyorlar. Siz mi karşılıyorsunuz bunu diyorum. Çoğu zaman ben, kimi zaman da hayırseverler bu işe gönül verenler diyor. Biz bu işlerle ilgilenen bir grubuz. Hemen organize oluyoruz. Yaralanan, kolu kanadı kırılan, hasar gören olursa tedavi ediyoruz tekrar sağlığına kavuşturuyoruz diyor.
…………………..

Adı İzzet arkadaşın. İzzet belki günde birkaç kişi traş edebiliyor ve cüzi bir para kazanıyor. Ev geçindiriyor. Çocuk okutuyor ve ekmeğini ortadan bölüyor kedilere mama yediriyor. Varolasın izzet, hep yaşayasın. Güzellikler içerisinde uzun bir ömür süresin.
...

İzzet isimli iki şahıs konu oldu yazılarıma. İlk İzzet sanayide elektrikçi idi. İkincisi ise yazıda anlatılan kişi. İkisini de iyilikleriyle andım. İzzetler çoğalsın, sayısı artsın memlekette. Birse on olsun. İnsana ve doğaya faydaları dokunsun. iyilikleriyle anılsın.



Kemal GÜL
16.06.2022