adını sen ko

bir yorum yazısı

’Başını dik tut!’’
İçimin izbelerinde dahi ışık var ve ışıldayan gözlerim ve senin gözlerinde kaybolduğum o gün: yoksa o da bir rüya mıydı gözüm açık gördüğüm?
...
gül
***
’ başını serin ayağını sıcak karnını tok sırtını bek tut’
ne güzel ne hoş demiş akıl ve gönül ihsanı bilge atalarımız
erinmedim usanmadım ve tadına doyamağım büğülendiğim bu ve
diğer yazı anlatım ve paylaşımlarınız için ne diyorum biliyor
musunuz: af yasanıza ve hoşgörü limanınıza sığınarak diyorum ki;
bir yıldız var ışık yılı menzilinde ömrümün ömrünü değil hayalimin
hayalini tüketsem eremem mavi göğün dolunay gülünü mehtap
tülünü deremem ufuktan ufuğa gökkuşağı kubbesinden geçemem
öğlesine bir dil ki hz. süleyman olmadığıma göre bilemem
olsa olsa alkış tutar başarının devamı için dua ve dilek derim
jerdüşt böyle buyurdu
imza
***

bir aşk öyküsü

daha bugüne değin evcilik kör ebe yakan top gibi çocuk oyunlarıyla oynar dereler kır bayır
dolaşır kuşlar gibi özgür iken mayıs sonlarının güzel yakmayan güneşli bir bahar günü
anasıyla bahçede uğraşırlarken yanlarına gelen oğlan elindeki çiçekleri uzatmış ama anasının
ters ters bakışından çekinmiş ya da utanmış almamış alamamıştı oğlan da alınmış çekip gitmişti
çaktırmadan arkasından bakakalmıştı işte olan o gün değil o an olmuştu tatlı bir duyguyla gözü mü kararıyor başı mı dönüyordu ne oluyordu bağ evine girdi kanepenin üstüne uzandı
anası da kızına bi şeyler olduğunu daha doğrusu tabiat ananın sihrine büyüsüne yakalandığını anlamış
’ ah yavrum daha dün çoçuktun demek ki’ deyip hem gülümsüyor hem sesleniyorken
kız da sırt üstü uzanmış gözlerini görünen daldaki yuvaya kitlemiş ana kuşun hareketlerini izliyor
yavruların vıyak vıyak seslerini dinliyor kendinden geçmişcesine düşünüyor hayaller kuruyor
anasını duymuyor gibiydi o an az önceki an gözlerinin önünde canlandıkça tuafllaşıyor halden
hale giriyor o çiçeklerin kokusu içini sarıyor sersemleşiyor gözleri mahmurlaşıyordu
anasının ’kalk kız!’ demesiyle toparlandı titriyor muydu irkiliyor muydu
’nen var kızz ’ dedi anası anlamazlıktan gelerek
’ n’oldu ki anaa’ dedi, dedi ama olan olmuştu
bahar suyu nevruz suyu olup damarlarına yürümüştü
onu o anı içinden söküp atması mümkün değildi
kulubeden çıktılar doğanın bunca güzel yeşile bürünmüş çiçeklerle süslenmiş olduğu
ilk kez görüyor gibiydi eğildi birkaç çiçek kopardı kokladı kokladı değil içine içine öyle
bir çekiş çekti ki
anası da duygulanmış olmalı ki derince bir iç çekti kızın koluna girerk evin yolunu tuttular
güneş batmak üzereydi kuşlar kimi yuvalanıyor kimi içli ve duygulu seslerle ’güle güle’
der giydiler
-- devam edecek--

17. 05. 2022