Bazı şeyler var ki yoklukları ne kadar önemli birer ihtiyaç olduklarını hatırlatır bize, onların yokluklarında hayatımız adeta felç olur.Nedir bunlar? En başta sağlık,bir iş,dostlar ve benzeri şeyler.Ya elektriksiz kalmak zorunda olsak neler bekler bizi, kaç gün dayanırız buna? Evvelki gün yoğun bir kar yağışı oldu. Öyle ki elektrik telleri bile karla kaplanmıştı.Belliydi normal dışı şeyler olacağı..Akşama doğru elektrikler defalarca gitti,geldi,giti,geldi. Sağ olsun,apartman yöneticimiz arada sırada bizi bilgilendirdi. Genel olarak Aydem’den kaynaklanana bir sıkıntıyla karşı karşıyaymışız.Voltaj düşüklüğü varmış.Faz değişikliği yapılacak,tamir ve bakım ekipleri köylerde bulunduğundan bekleyecekmişiz. "Beklemek,içinde umut barındırsa da kötü bir fiildir" demiş bir şair.
TV ve internettten geçtik, en kötüsü soğukta çaresiz kalmıştık. Bir dağda veya ormanda mahsur kalmış gibiydik.Cep telefonlarının şarzı bitmiş olduğundan Ruslarla ilgili işgal haberlerini bir süre merak etmekle yetinecektik.Buzdolabından başlayıp elektirkle çalışan ev aletlerinin fişlerini çektim. Zira kesintiler ve düşük voltaj onlara zarar verir deniliyordu. Bu durumun uzun süreceğini düşünüyorduk.Hanım ben ve kızım battaniyelere sarılıp bekledik.Mumları da yaktık.Onlar bile içeri bir nebze sıcak tutuyor gibiydi. Oda kapısını kapalı tutmalarını hatırlattım,buna güldüler.Oda sıcaklığı gözlerimizin önünde hızla 20 derecenin altına iniyordu.Bizizm hanım oldukça tedarikliymiş,böyle günler için evde mum bulundururmuş.Hem de 6 adet, biri dört beş saat yetecek şekilde yapılmış.
Yeni nesil çok dayanıksız ve sabırsızmış. Zekiye başladı şikayet etmeye :"Etrafta bütün evlerin elektriği var, bizim neden yok.Sinirlerim bozuldu...!" Yapabileceğimiz bir şey olmadığını söylesek de o aynı nakaratı tekrar ediyordu. Bir ara köye, ablamlara gidip orada kalmak fikri geldi aklıma. Fakat onlar sobayla kaldıkları bir odayı ısıttıkları için bu düşünce cazip gelmedi. Bir gün geçtikten sonra aynı olumsuz koşullar devam ediyordu. Aydem ekiplerinden müjdeli bir haber gelmedi.
18.yüzyılda İsviçre’den Amerika’ya göç etmiş Amişler geldi aklıma. Onlar için "1700 yılında kalmışlar,1701’e geçememişler" denilir. Sayıları 250 bin civarındaymış. At arabası kullanırlar, aydınlatmak için mum yakarlar, köylerinde bir tane telefon vardır, her türlü teknolojiye karşılar. Geçimlerini tarım ve marangozlukla sağlarlarmış. Böyle bir hayat tarzı elbette onların kendi tercihleri. Bizim teknoloji bağımlılığımız ise had safhada. Bunun ceremesi olduğunu ve yan etkilerini zamanla görüyoruz.
İkinci günün gecesinde yine elektriksiz ve çaresizdik. Umutlarımız ise üçüncü güne devrolmuştu. Nihayet iyi haber geldi. Acaba doğalgaz faturası ne kadar fark edecekti? 03.03.2022