Duvarlar dilsiz dostlarım
Kodese de girmisliğim var
Soğuktu hapishane duvarları
Orada da yalnızdım
Odamdaki tek fark
sabah iştiması

Sözde özgürüm artık yalnızlık! en köhne hücre...


Sabahlara kadar oturup dört duvar arasında
Televizyon açık
Arada baktığımda oluyor



Tek duyduğum ses odamda
Olsun yine de ses diye avunuyorum
Tek basıma yaşamıyorum (!)
Çoluk çocuk torunda yaşıyormuş...
Öyle sanıyorum
Hissedemiyorum
Nedendir bilmiyorum
*
Arada seslerini duyuyorum...
Yanlarina gitmeyi düşünüyorum
Dünyalarına ulaşamıyorum
Onlar başka alemde Bén baska alemde
Duvarlarla konusmuyorum
Biliyorum .onlar cevap veremez bana
En iyisi uyumak bir
daha uyanmamak
O da olmuyor
Cin gibi açık gözlerim
Gecem ne zaman gündüzüm ne zaman bilmiyorum
Yalnızlık havuzunda debelenip duruyorum
Tek tesellim
Bir gün hiç uyanmayacağım
Savrulan küllerimle yeniden doğacağım.



Gülce Şeren/ 10 Şubat 2021