Devrimciye umutsuzluk yasaktır. Ayten Mutlu’nun ’’Bahar Gelecek Bahar’’ adlı şiiri bunu anlatmıyor mu?

-1983 şubatının ortasında İstanbul’u
yirmi yıldır görülmedik bir kar kapladı,
sabah kalktığımızda güç bela ele
geçirebildiğimiz gazetelerin başlıkları
şöyleydi: “GÖRÜLMEDİK KIŞ-BÜTÜN
ULAŞIM DURDU-SİYASET YASAĞININ
SÜRDÜĞÜ YENİDEN HATIRLATILDI-
DOKUZ BİN YOLCU KARDA MAHSUR
KALDI-ENFLASYON YENİDEN TIRMANIYOR
-DANIŞMA MECLİSİNDE PARTİLER YASASI
GÖRÜŞÜLÜYOR-8732 KİŞİ İŞTEN ATILDI
-SİYASİ YAŞAM BAHARA BAŞLAYABİLİR
kar
yıllar var ki böylesine yağmadı
harmanlayıp gece ile gündüzü
karartmadı İstanbul’u
hiç bu kadar
ise mazota ve kömür tozuna
ve bilcümle ihanete
bulanmış insanlar
böyle karanlık bir kar
yaşamadı yıllar var
saklamak istermiş gibi
gökyüzünden
dost sözünden
yar yüzünden
bu bin yılların şehrini
önce yavaştan
derken
karışıp fırtınayla
çılgınlaşarak
yağarak bilincin ve umudun üstüne
kapatıyor sokakları evleri
her ne kadar
mayalanmadan gökyüzüyle toprak
aldanarak
ılık günlerine ve soluk güneşine kışın
gerçek uyanışı kavramaksızın
acılı ve sancılı bir isyanla
patlayan
birkaç erken tomurcuk
kavrulmadaysa da ayazdan
biliyorum
nasıl fışkırırsa tohum topraktan
ve doğarsa biteviye tomurcuk
dal uçlarından
öylesine mahkûm ayaz
gün gelip yok olmaya
biliyorum kar
eğmeye çalışarak başını dalların
sınayarak uyanışını ve direncini
tomurcukların
yağacak bir zaman daha
taa ki bahar
gökyüzüyle
güneşle ve ateşle
inerek dağlardan
sevdalı bir kol gibi sarana dek dalları
kar
yağsın istediği kadar
bahar
gelecek bu şehre hiç yolu yok
bu kararmış kurumlaşmış şehre de
bahar gelecek bahar
ağaçlar
kavuşacak şenliğe
meyveden kırılırken dallar
başaklarla boy atacak bereket
cümle alem güzele tutkun
cümle alem güzelden güzel
heyy bahar gelecek bahar
bu şehir utancını
ve bizler acıları
silip yüreğimizden
uçurtmalarla
masmavi gökyüzüne
el edeceğiz
bahar gelecek mutlak
bahara ereceğiz