0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
385
Okunma
Orta halli mütedeyyin bir adam vardı.
Allah’tan iyi bir eş istedi. Allah da verdi.
Zamanla çocukları oldu. Onları Allah’ın rızası dairesinde yetiştirmeye çalıştı.
Çocuklar büyüdüler. Büyüdükçe bizim kapasitemiz bu kadarmış diyerek sıkı çalışmayı terk ettiler.
Kalan zamanlarını boş işlerle geçirdiler. Bâkî hayat için yaptıkları ibadetleri de terk ettiler.
Ne dünyalık, ne de ahiretlik bir kazançları olmadı.
Gök kubbede hoş bir sadaları çınlamadı.
Arkalarında hiç bir izleri kalmadı.
Varlıkları ile yoklukları bir sayıldı.
Çocuklar kendilerince hayatı içi boş ve anlamsız buldular.
İnsanlığın içini boşaltanlardan oldular.
