KALEMİN KALPLE HASBİHALİ


Miadı dolan yılların her günü zihin haritamıza bir çizik atmıştı.Ahu efganlarımızın veya mavi bulutlarda sevinç kanatları çırpışlarımızın kader çizgisine konmuş hal ötesi halleriydi sukuta bürünüşümüz.

Yürek yangınlarına tercüman olan kalem kelam ilişkisi tercümeye ne hacet, aynı dilin el ele halayıydı.
Yontula yontula kemale eren kalem sabırla dilinin altındaki tümceleri haykırmak için bekledi.
Bazen bir gökyüzü olur, seyre dalar.Umut damlaları gönderir.
Geceleri yıldız olan düşlerine basamak olur.

Güneş olur doğar gönül bahçene.Saçaklarıyla beş mevsim kanatlandırır.

Bazen ana kucağı olup sarar sarmalar.Sükutun dehlizlerinde yanık türkülerine eşlik eder.


Kırgınlığını belli edemez hemen.İçlidir.Yutkunurken düğümlenir boğazı.Birbirine girer harfler.

Kalemtraşı oldum olası sevemedim.Duysun isterse.Fırsat versen ciğerini sökecek.Şekil de değil marifet.Öz kimliğine sahip çıkmakta.

Şelale ruhumun yangınlarına iyi geliyorsun kelam yüklü yâr.Dinginliği gösterip u dönüşü yaptırıyorsun yürek yamaçlarına.

İtiraf et zaman zaman seninde içinden bir şelale fışkırmıyor değil.Deli taylar gibi sekiyorsun.Haykırdıkça susuyor,sustukça haykırıyorsun.

Temaşaya müptela gönlümün katmanlarına bal arısı olup geliyorsun.Her köşeden kendi payına düşeni sezdirmeden emiyorsun.

Kelamına marifet çoktan vuku bulmuş da bir de çıkmaz sokaklarda yön bulamayanlar tezahür etmiş.Sözüm meclisin dışında tabi.
Ama görünen köyde de kılavuza hacet yok.

Diyorum ki;sen ve ben şöyle bir nehir kenarına gitsek.Suyun şarkısına eşlik etsek.

Sende kıskançsın.Kimseyi istemiyorsun.Şöyle bir dağ evinde.
Yok yok seher vakitlerini seversin.Gecenin vedası,sabahın huzuruyla güller açar harflerinin yanaklarında.Kendini yenilersin.Kelimelerin umutla sevgiyi karıştırıp şerbet niyetine sabah sabah içer.

Yıllar öncesine gider tanışıklığımız.Pır pırdı yürek mahzenim.Kelebekler uçuşurdu tanışmamızın heyecanıyla başımda.O ilk yazıyı hatırlıyorsundur.İç sesim durduramadı parmaklarımın titremesini.Sende de bir hava.
Alımlı,çalımlı.Sınıf sınıf gezmiştin hani.

Sonrası malum.Sende biliyorsun.Kırgınlıklar,küskünlükler girdi aramıza.Çekemediler aramızdaki dostluğu,samimiyeti.Aramızı bozmak için mücadele ettiler ve başardılar.

Ben de seni hem yetim hem de öksüz bıraktım.
Boynun bükük,gözyaşlarını içine akıttın.Affetmek erdemdir,bağışla sende.

Küs olduğumuz her gün azap çekti vicdanım.Yeminle,küçücük kardeşlerini bile atmadım, özel kutulardan yaptığım evlerde istirahate çektim onları.

Seninle beraber olacağım günleri iple çektim.Senin derya deniz okyanuslarında yelken açmak,varlığınla aldığım güçle,seninle en özel hazineleri keşfetmek için yolculuğa çıkmak özlemiyle bekledim.

Şimdi bak beraberiz.Öyle kaliteli öyküler,şiirler yok bende.Yürek yollarından çıkıp dilin ucundan ne çıkıyorsa işte.Hiç iddialı değilim.

Ha bir de dargınlık olmasın gayrı.Fani dünyada güzel geçinelim.Ne götüreceğiz ki bu masivadan.İnci mercansın benim nazarımda.Kimse boy ölçüşemez seninle.
Bana bakma.Aklıma hangi konu gelirse işte .Beceremediğim aşikar.Acemi bile değilim.Öylesine işte.Garip gönlümün sesi soluğu.Bazen çıkıyor bazense kış uykusunda.

Sana bir şey diyeyim,”öyle derin,eşine az rastlanan yazanlar var.Adeta AŞK yaşıyorlar kalemleriyle.Kendilerinden geçiyorlar yazarken.Dünyada değiller sanki”.Mutlu oluyorum okuyunca.
Çoğalsınlar böyle yazanlar.Herkes yazsın.


Beraberliğimizi kutlamak adına biraz hasbihaldi gayem. Hal hatır.Dertleşmekte diyebilirsin.Yıllar olduydu muhabbet etmeyeli.

Arada bir hatırla.Kalbimin orta yerinde yerin.Beni yalnız bırakma.Ara sor.
Çat kapı bekliyorum.

Seni özlüyorum.Her an.Yanımdayken bile.
Parmaklarımdaki dansın adını inan bilmiyorum.

Sen gelmeyince hafakanlar basıyor beni.Daralıyorum.

Hep gel,ger zaman gel.

Görüşmek üzere bir daha ki hasbihal de.

Sevgiyle kal kelamı muhabbet.