Gözlerimdeki patiskayı yırtıyorum,çıkan nefesimi şükür secdesine yatırarak.
Her gün aynı şarkıyı dinlemiyorum artık.Baharı gezdiriyorum yüzümde.Bir de Baharın kollarında ki Nisan’ı.Seherde tebessümler gönderiyorum en alasından.Bir seherde gözlerimi açmam mı benim Nisanla olan muhabbetim.Yoksa umudu zırh gibi sırtıma giydirmesi mi?
Kainat aşkını haykırıyor.Dağlar,toprak,deniz,çiçekler topyekün sevdalanmış.Burcu burcu kokularını yayıp,uykudan uyanıyorlar.Halka halka sevdayı anlatıyorlar.Dirilmenin,yenilenmenin büyüsünde sevgiyle raks ediyorlar topyekün.
Akıl ve ruh sahibi insan. Benliğini satmış,sarhoşluğun doruk noktasında avare gezintiye çıkmış dünya hayatına haksızlık yapmıyor mu?Yaratılan onca mahlukata.Yeniden,sil baştan bir silkinmeyle başlamalı.Adeta ruha detoks yaptırarak umutla adımlarını sağlam basmalı.Yüreğinin her katmanına bir tohum ekmeli.Gönül dünyasının başına baharı oturtmalı.Aylardan Nisanı solumalı.Hücrelerine kadar dünyada varoluş sebebini idrak etmeli.
Yeis,umutsuzluk insanın ayaklarından tutup balçığa saplayan zehirlerdir.Çetin badirelerden geçsekte hiç bir şey kalıcı değil.Gecenin sabaha sevdası,kışın bahara sevdası varsa bizimde umutla sevgi dolu yarınlara sevdamız var.
Avuçlarımız da niyazlarımızla verilen görevleri hakkıyla eda etmenin azmi var ruhlarımızda.
Uyan yürek sesim.
Uyan içimde gömülü umutlarım.
Uyan doğarken ektiğim tohumlar.
Merdivenin basamaklarını çıkalım.El ele omuz omuza.Her basamağa rabbimin ruhlarımıza verdiği tohumları bırakarak.Sevgi,merhamet,kardeşlik,iyilik,dürüstlük,şefkat,ve umut.
Nisan girdi pencereden.Coşkuyla.Şimdi Nisan soluyorum ben sessizce ve umutla.