Ertesi gün hava güzeldi. Yürüdü yine derbeder hayatından bıkmış, gözleri yaşlı, çaresizce yürüdü. Yürürken taşlara vuruyor onları bir tarafa savuruyordu.

Onu gördü bu gün ... uzun uzun acılarını anlattı ona, ıstıraplarını anlattı. Ama bir çıkar yolu yoktu ikisininde . Ayrılmak zorundaydılar. İmkanı olmayan bir aşktı bu.
Genç kız için yaşamanın anlamı kalmamıştı. Bitmeliydi bu hayat... o böyle düşünüyordu. Oysa bilseydi , hayatın ne güzellikleri doğar bunun yanında ne çekilmez kahırları olurdu. O henüz bunları bilemeyecek kadar genç, hayır çocuktu.

Ondan ayrılıp veda edip yürüdü, sokaklar göz yaşlarının perdelediği yüzünde sisler içinde görünüyordu.
Eve geldiğinde bir karar vermişti artık bitmeliydi her şey. Yaşamak, acılar, göz yaşları, isyanlar bitmeliydi.O gün her şeye daha yakın oldu, içinde bitmeyen sevgileri, sevdiklerini bir daha görememenin acısını duydu içinde.
Yaşamak güzeldi her şeye rağmen... ama acılar onun yaralı yüreğini yeniyordu.

O akşam ertesi akşam düşündü, bir çıkar yol bulamadı , yalnızlığına acılarına.
Daha ertesi akşam kararı kesindi. Yaşamak istemiyordu, yatağına uzanırken eline doldurduğu ilaçları tek tek indirdi midesine...

Artık uyuyacak ve bir daha uyanmayacaktı. O böyle düşünüyordu. Ama öyle olmadı dayanılmaz acılar çekerken ölmenin bu kadar zor olduğunu bilemezdi.

Sonra kendisini bir hastahanenin ilaç kokan havasında buldu... ne zaman gelmişti, kim getirmişti.
İşte kolunda serum ve yanında babası ve diğerleri...

Kurtulmuştu ölümden . Bir an sevindi ölmediğine...
Belki bu bir mucizeydi, hayata dönüşü. Babası ağlıyor kızının elini iki avuçları arasında sıkarken ona : ’’Kızım yavrum ne oldu sana ... şimdi bak iyisin , hadi toparlan seninle o çok sevdiğin şehre gideceğiz, kafamıza göre gezip tatil yapacağız , istermisin ? O, ’’isterim babacığım hemen gidelim ’’

Yalnız sanıyordu kendisini , oysa işte en büyük desteği babası yanındaydı. Hayat her şeye rağmen güzeldi.


Aygün Deniz 21.02.2021

NOT : Bu hikayem ilk denememdi. Orta okul son sınıfta sınavlara koştururken yazmış sonra bir gazetenin hikaye köşesine göndermiştim...üç bölüm halinde yayınlanmıştı .