avrupa gotik resmi rönesansla tasviri resme yönelmesi tam 400 yıl sürmüştür.
onu ise modern resim empresyonizmle yıkmıştır.
tasviri resim takrar amorfizme ve ifadeye evrildi... evvelden ise yine minyatür, gotik, ikona resimlerde amorfizm vardı.
geldiği yere devrilerek 400 yıllık saltanatı bitmiş oldu.
bugün ise sade resim elemanların alfabesiyle yaratılan öyküler vardır: soyut resim.
neden insanlar öykünmeci resimden vazgeçemiyorlar?
hep mi vardı ki?
hayır!
mağara resimlerden beri rönesans matematik ölçülü- ebatlı resme dek; resim amorfik ve ifade esaslıydı sonrasıyla birlikte.
400 sene perspektif geometri-aritmatik’e dayanmış bir tasviri- öykünmeci- yansıtmacı resim oldu.
bunu mutlak gibi algılamak acaba göz sevmesi olmasın?
göz öykünmeci resimden kopamıyor... düşünmekten ziyade görmek isteyen göz ve akıl tercihini amorfizm resimden değil, besbelli resim- figüründen yana yapıyor.
bu sanatın tuzağına genel yığınlar düşebilir.
resim akademileri ve ressamlar, resim öğrenenler düşmemelidir.
herkes otomobil sürüyor...
formula pilotları olamıyorlarsa: modern resim ve soyut resim dilinin haklılığı birazcık olsun bu usul ile anlaşılabilmelidir.




yalçıner yılmaz
akçansa güz. san. lis. gör. san. öğt.
çanakkale
19-09-2020