Sanki kalbim tanıyordu seni, sanki görmeden önce gözlerim gözlerini. Bazen içimde yağmur öncesi bir sıkıntı gibi zaman... Gök gürler sağnaklar boşalır sonra bulutların arasından güneş yüzünü gösterirken rengarenk bir gök kuşağı aydınlatır dünyamı... işte bu gök kuşağı gelişindi bana... taa o zaman . Ya sen ?..

Kalbin aynı duygularda mı ? Bir meçhul hikaye mi anlattığım yoka Leyla ve Mecnun’un hiç mutluluk bulamayan yazgısı mı duyduğum yüreğimde. Bir bilinmeyen ya da sonu merak edilen bir roman gibi ilerleyen bir an da doğan gerçek mucize !

Bunun adına ne denir ?.. Sen ne dersin ?..

Ve bir gün her güzel şey gibi bu da bitecek. Yine gözlerim hüznün yaşları ile mi buluşacak, yine kalbim acılarla mı burkulacak, yine yağmur yüklü camlarda buğulara mı yazacağım adını ve şarkını ve ayrılığı. Bunlar olmasın, çok zor olur benim için. Bir çocuğun elindeki en sevdiği oyuncaklarının alınması gibi... umutlarının çalınması gibi... bayram sabahlarının artık hiç gelmemesi gibi.

Bunlar olmasın bir tanem... ne olur çocuk gülüşlerimi silme, çalma ,alma dudaklarımdan. Olur mu...
Ağlamaklı uyuduğum gecelerin sabahında umutla uyanayım, ne olur bitmesin benim dost gecelerim. Bana ilhamları veren, duygu yükleyen dost gecelerim. Yalnızlığımı paylaşan umut ışığım beni saran dost gecelerim. Her şeyime ortak olan sırdaş gecelerim ve içinde sakladığım senle... Ya sen ?...

Aygün Deniz 07.09.2020