Ben senden nasıl vazgeçebilirdim ki sen benim en deli çağlarım ve hayal ettiğim yarınlarımdın ben seni hep evimin başköşesinde gördüm akşam işten geldiğim zaman kapıdaki meleğim olacaktın kızımız olduğundaysa sen ve benden olan bir mucizeyi beraber parka götürüp oyunlar oynayacaktık.

Ama kader hep istediğimiz gibi olmuyor derler ya insan kendi kaderini yazar. Bence insan yazılan kaderinde sadece rolünü oynar ve zamanı gelince bu dünyadan yüreğinde kırıklar hep bir şeylere özlemlerle gözü açık gider. Keşkeler bırakmaz yakamızı son nefesimizde bile derler ya insanın hayatı bir şerit gibi geçer gözünün önünden ben bunun gerçek olduğunu bilsem seninle olan güzel günlerimizi tekrar görmek için ölümün kollarına bırakmaya hazırım kendimi. Ama olmuyor sensizliğe alışmamışım ki nasıl bırakıp giderim.

Seni öyle bu dünyanın pisliğine ve karanlık sokaklarına bırakarak sen ne kadar yanımda olmasan da şimdi başkasının soyadını taşısan da sen her zaman benim aldığım nefeste yaşayacaksın. Bazen bende hayal kuruyorum bir gün diyorum ikimizin de beli bükülmüş ve senin eşinse artık bu dünyada görevini tamamlayıp gitmiş ve biz yeniden belki kavuşuruz umuduyla her doğan güne merhaba diyorum.
Her gün sana biraz daha yaklaştığımı hissediyorum hani bana demiştin ya ayrılırken çocuğum olunca senin ismini koyacağım seni çağırır gibi onu çağıracağım ve seni sevdiğim kadar onu seveceğim demiştin ve dünyalar benim olmuştu. Benimse ne senin ismini koyacağım bir kızım olacak nede seni beklemeye yetecek bir ömrüm yavaş yavaş tükendiğimi biliyorum ve kalbim eskisi kadar iyi değil artık arada bir yokluyor sanki yaşa diyor doya doya son zamanlarını.
Benimse yaşanacak zamanım seninle beraber bitti ölmek değil de seni yalnız bırakmak zoruma gidiyor belki öldüğümü bile bilmeyeceksin sanacaksın ki evlendim. Çoluk çocuğa karıştım oysaki bilsen ben seni hiç sevmekten vazgeçmedim ki ellerin kadını olsan da sevdim ilahi bir sevgiyle sevdim senin beni sevemediğin kadar sevdim seni güzel kahve renkli gözlüm.

Sami Arlan..