Yazıma önce hoş buldum diyerek başlamak istiyorum. Bir takım sebeplerden dolayı uzun zaman oldu Sevgili Dostlarım ve Edebiyat Defterinden ayrı kaldım. Nihayet öykülerimle ve tabiki her zaman olduğu gibi öykü yavrusu şiirlerimle yine beraberiz. Burası güzel bir yuva; tadı, tuzu bambaşka. İnsana huzur veriyor. Hep beraber güzel günlerde olmak dileklerimle.
Davi. . .

Bugün sizlere ’’Korkunun aslında kişinin sadece kendisinin yenebileceği fobi’’ olduğuna dair kısa bir yaşanmışlık örneği anlatmak istiyorum. Ben yıllarca kediden, köpekten, hatta küçücük kuştan bile korkan insandım. Bilmiyorum bunun adına korkmak mı desek, daha uzaktan bile görsem kaçacak delik arar, çığlığı basardım. Hemde öyle çığlıklar atardım ki, kocaman sokak köpekleri bile benim çığlıklarımdan korkar, zavallılar altlarına yaparlardı. Bu arada kızımda da nasıl bir köpek sevgisi vardı, köpek diye ölüyordu. Nerede bir yavru köpek görse seviyor, eve almak istiyor, kıyametler kopuyor. Köpeği sevdiği elini yarım saat yıkatıyorum çocuğa falan filan.

Derken kızım büyüdü, tabi çocuk kalacak değil ya hınzır. Evlendi gitti... Birgün geldi bizim eve dediği söz şu!

-Anne ben bir şey yaptım!

O an başımdan aşağı sanki bir kızgın çaydanlık demli çay döküldü ve ben yanmış gibi oldum.
-Sakın eve köpek aldım deme bak.
Kapıyı çekti gitti. Asansörü beklerken arkasından bağırdım, bir daha bu eve gelme. Bende sana gelmeyeceğim bilmiş ol.

Aradan bir hafta geçti ve ben hiç uyumadım. İlk defa kızımı bir hafta görmemiştim, üstelik bir köpek yüzünden.

-Kalk dedim eşime gidiyoruz.
-Nereye.
-Kızımıza. Dayanamıyorum.

Gittik. Bahçede minik farenin büyüğü kadar bir şey vardı. Bunun neresi köpek ya, dedim. Aldım kucağıma başını omzuma yasladı uyudu. Kızım beni görünce sarıldı ağlamaya başladı. Adı Poliymiş. Hınzır şimdi büyüdü ama büyüme mesafesinde alıştım ona, ona alışırken köpek korkumuda yendim.

& &

Dün kızımın evine hırsız girmiş. Poliy üst katta uyuyormuş o sırada. Eve yabancı birisinin geldiğini duyunca ahşap merdivenlerden inmeye başlamış. Köpekler merdivenlerden inerken topuklu bayan ayakkabısı sesi çıkarıyor. Zavallı hırsız bu sesi duyunca şaşırmış, sonra Poliy’de üstüne fırlayıp havlamaya başlayınca... Gelinde siz düşünün hırsızın halini.
Halbuki Poliyi biraz okşasaydı iş bitmişti. Evi soyar bitirirdi.

Kısacası korkuyu okşamak en güzeli. Sevgiyle Kalın.

Davi.

29/8/2020