Bu ilhamlardan şikayetçiyim arkadaş. O kadar bekliyorum, gece gündüz, çok zor geliyorlar... Eskiden bu kadar zor gelmezlerdi... Bahar da geçti yaz geldi, boş bırakmayın şu Ahmet Kardeşinizi yahu ne olur...

Gece gece bekliyorum, olmuyor gündüz bekliyorum, çağırıyorum, yine zor geliyorsun ilham kardeş. İlham Kardeş geel geel gel, sol yap sol yap, yanaş yüreğime sessizce... Hah şöyle yahu! Ben de yazayım günde bir iki şiir, bir iki öykü ya da deneme...

Beni ilhamsız bırakacaksanız, ben de başka başka yollara başvururum o zaman, giderim Esin hanımların kapısına... Gerçi Esin hanımlarda sizin yakın dostunuzdur... İlham kardeş, canım cicim, dostum, daha ne diyeyim sana, ilhamsız bırakma bizleri...

Her taraftan gelebilirsin ilham kardeş, ben sana sol yap sol yap dediysem de önemli değil, sağdan da gelebilirsin, yukarıdan da aşağıdan da gelebilirsin... Hatta yer altından bile gelebilirsin yeter ki gel, bizleri bırakma...

Sana İlham Kardeş dedik ama, umarım bu kardeş lafına bozulmuyorsundur... Çok eski zamandan beri sen varsın kainatta... İstersen sana İlham Baba, hatta İlham Dede de diyebiliriz... Bıkmadan usanmadan biz insanların yüreğine, ruhuna, beynine sinyallerini gönderiyorsun, iyi ki varsın, sen olmasan halimiz nice olurdu...

Canım cicim İlham Kardeşim, İlham Baba, İlham Dede, işte her neyse, aman ha aman, sakın Esin hanımlar ile kavga edeyim deme, iyi geçin... Esin hanımlar da iyidir, zaman zaman o da bize gelir gider... Bir de İlham Kardeş geldiğin zaman hemen çekip gitmeyi düşünmesen ne güzel olurdu... Sen bizimle oldun mu, ayağımız yere daha bir sağlam basıyor, sen gittin mi hayat bizi kasıyor da kasıyor...


Ahmet ZEYTİNCİ