Serap hocam;

Kime bakarsanız bakın erkek çocuk kalıtımsal olarak anneye benzer. Özellikle zekasını anneden alır. Çünkü Y kromozomunda daha az gen vardır. Kız çocuklar ise her iki X kromozomu ile zekasını hem anneden hem de babadan alırlar. Bunun dışında benzeme sürprizi kızlardan daha çok beklenir. Kime benzeyeceğini genelde zaman gösterir.

Tamamen bilimse açıklamalarla ifade edilebilecek bir konu olduğunu düşünüyorum. Ye ekşiyi doğur Ayşeyi düşüncesi ile genetik bilimine haksızlık etmeyelim bence

:))

Kilo probleminden akıl hastalıklarına dek DNA sarmalına kodlanmış geçiş düzeneğinden ötesi değiliz. Mucizevi şeylerle ilgisi yok. Evrim kendi yolunu çiziyor işte.

Ben bu konuda böyle düşünüyorum.

:))

Sevgilerimle.

Efendim, ben de şunu farkettim...
Ana-babanıza benzeyen yönlerinizin farkında olsanız, bunların sizin duygu, duyarlılık, düşünce ve davranışlarınızdan ne kadar yansıdığını anlasanız da, bir açıdan 'bambaşka bir kişi' olarak var olduğunuzu görüyorsunuz sonunda...
Hatta bu farkındalık sanki ırk boyutunda bile algılanabiliyor...
Bunda en büyük rolü 'düşünme biçimi ayrışması'nın oynadığına inanıyorum... Tabii ki sonunda bu da karakterin ayrışmasına varıyor...
Bilmiyorum, bu belki de bir vehimdir; ne ilginçtir ki, bu vehimle bir birey olarak kendi özsaygınıza, hatta sevginize sahip olabildiğinizi kabul ediyorsunuz...
Çok güzel bir konu bu; kendini ve tüm insanlığı anlamak için keyifle irdelemeye uygun bir konu...
Değinmeden geçemeyeceğim: Ne var ki insanların büyük çoğunluğu bu irdeleme imkanını değerlendiremiyorlar ve bu yüzden olsa gerek ana-babalarından intikal eden cevheri işleme bilincinden mahrum, bir nevi bir güdüklük içinde gidiyorlar...
Özne ile nesne ayrımının bilincine varamadan...

Saygılarımla, efendim...

Son araştırmalara göre genetik yapıyı xx kromozomu, yani kadın genleri belirliyormuş.
Bilegeldiğimiz ata soyu sallantıda:))

Cinsiyet yönlendirmeleri konusunda insan beyninin birinci derecede etken olduğu savı, bana göre yadsınılmaz bir durum. Sadece insanlar bu durumu bilinçle şekillendirme yetisine henüz sahip değiller. Geçmişte bu konudaki sohbet ve iddiaları, kendimce bilimsel olmayan ve belgelendirilmemiş, yüzeysel araştırmalar sonucunda %90 lar seviyesinde, yine kendime ispatlamış sayılırım.

Tabii ki bu durum, yetkin kişiler olmamamız sebebiyle, kişisel fikir ve dedikodudan ileriye gitmeyecektir.

Yine kalemine has ayrıcalıklı, bir o kadar da ilgi çekici bir yazı daha.
Tebrikler, Saygılar efendim.

sizi okumanın en güzel yanı, her yazınızda
mutlak bilmediğim konularda bilgi dağarcığıma
yeni bilgiler eklemem oluyor Serap hocam.
aynı bu yazınızda olduğu gibi

yazıya başladım merakla devam eden okuma halimde
bazen sesli de gülmedim değil ki babam ban kızdığı zaman
daysı kılıklı, bi adama benzeseydin bari derdi hep :)

-* Duygularımız, genetiğimizin cinsiyet seçkisinde ne kadar etken?
- Beynimizi biz mi yönlendiriyoruz her zaman?*

işin içinden çıkılmasa da

evet beynimizi biz yönlendiriyoruz hem de
duygularımızı aracı kurum olarak kullanaraktan...
benim düşüncem böyle..

çok keyifli bir yazıydı keyfini kahvaltı sonrası kahveme
sirayet ettiren...

gönülden kutluyorum usta kaleminizi...

saygılarımla

evet dominant'lık bir meziyet asla olmamalıdır.
yazının öznesi buydu bence... üç kız babası biri olarak söylüyorum
düşündüren sorgulatan yazılarınızı seviyorum Serap Öğretmenim
nice tebrikler ve saygılarımla

Benzetilmek istenen kişiyi onore etmek için kullanılan bir tabir sanırım. Yoksa birine bakıp çocuğu benzetmek mümkün olacağını düşünmüyorum.

Bir yerde ya okumuştum ya da duymuştum: Evliliklerde baskın karakter kim ise çocuk ona benzer diye. Bilimsel açıklaması var mıdır yok mudur bilemiyorum.

Bir birine tahammül sınırı kalmayan çiftler acısını bazen günahı olmayan çocuklardan alabiliyorlar. Sizin de dediğiniz gibi çocuğun oysa hiç kabahati yok. Genetik kodlar neyi anlatır sanırım o bilim insanlarının işi.

Çocuğun eğitimi ve yetiştirilmesi benzemekten daha önemli olduğu bir gerçek. Doğum öncesinden başlayıp üniversite bitinceye kadar çocuklardan sorumluyuz sanırım. Her anında ayrı bir sorumluluk. Anne baba olmaya karar vermek gelişi güzel karar verilebilecek durum değil.

Yazınızdan çıkarımlarım bu şekilde hocam. Düşündüren yazınızı bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Kaleminize sağlık.

Saygılarımla...

Kıymetli Serap hocam, ilginç bir yazı kaleme almışsınız naçizane bilimsel içerikli yazılara özel bir ilgim vardır dolayısıyla paylaşımınızı keyifle okudum. Aslında bu güzel yazıyı dün akşam okudum fakat yorgun olduğum için hemen yorum yapamadım. Uyku ağır bastı…:) sabaha saatlerinde yapabildim.

Hocam hafızam beni yanıltmıyorsa insanın DNA şifresinin tamamı çözüldü sanıyorum. Bilim dünyasında insanın gen haritası çözüldü bu bir devrimdir şeklinde makaleler yayınlanıp ilgili otoritelere sunulmuş, hatta haber bültenlerinde bile yer alıp dünya kamuoyuna duyurulmuştu diye hatırlıyorum. Ya da en azından öyle olduğunu biliyorum.
Öyle ya da böyle DNA’ ile oynanması kısa vadede insanı heyecanlandıran bilimsel bir gelişme olsa da aslında uzun vadede yaşamdaki bazı sürprizlerin de sonu olacağı anlamına geliyor. Geçmişte okuduğum bir makalede insanlığın üremesine dönük bilimin ileri evrelerin de sipariş üzerine çocuk sahibi okunabileceğinden bahsediliyordu. Yani saçının rengi şu, teni bu, gözleri de şöyle olsun türünden tercih ve taleplere göre hatta cinsiyetine kadar vs fizyonomisinin önceden belirlenebileceğini söylüyordu. Yani başka bir değişle ve bir bakıma, soya çekim kavramının ortadan kalkacağından bahsediyordu.

Geçmişte otomotiv bakım ürünleri üretimi ile ilgili kimyasal ham madde aldığımız ithalatçı bir firmanın, tanıdığım gayrimüslim sahibi, yanında çalıştırdığı yirmili yaşlardaki oğluyla hiç anlaşamıyordu. Ne zaman o firmaya gitsem o insanların bir biriyle olan diyalogları sanki baba oğul değil de iki düşman gibi oluyordu. Aramızdaki samimiyetin etkisiyle de gözümün önünde tartışmaktan da hiç çekinmezlerdi. Babası oğluna her sinirlendiğinde; -Ulan bu çocuk kesin benden değil bunda bir karışıklık var derdi. Bende uzunca bir zaman o sözü kızgınlıkla söylenmiş bir serzeniş olarak görüyordum. Bir gün bir nedenle o şirketin muhasebecisi ile muhatap olduğumda resmen şok olmuştum. Çünkü genç çocuk, babası olduğunu bildiğim adamdan daha çok muhasebeciye benziyordu. Karakteristik özeliklerini bilmem ama fizyolojik olarak adeta hık demiş muhasebecinin burnundan düşmüş gibiydi. Şirketin sahibi olan babaya bir şey demedim ama bende çocuğun ondan olmadığına kanaat getirmiştim.

Beni asıl şaşırtan da o benzerliğe olan şaşkınlığımın şirkette çalışan diğer insanlar da görememiş olmamdı.

Hocam dolayısıyla insanın komplike yaratılmış karmaşık bir varlık olduğu düşünülürse!’’ - Duygularımız, genetiğimizin cinsiyet seçkisinde ne kadar etken?
- Beynimizi biz mi yönlendiriyoruz her zaman? Gibi soruların cevabı sanırım öyle çok kolay karşılığını bulur türden değil.

Saygı ve sevgilerimle…


Serhat BİNGÖL tarafından 7/6/2020 7:10:50 AM zamanında düzenlenmiştir.

Merhaba

Sayın Serap öğretmenim yine farklı bir konuyu önümüze getirmiş ki her zamanki gibi dolu dolu ve öğretici nitelikte yazmış.


İçinden çıkılması zor bir konu seçmişsiniz bu sefer...

Farklı düşündüğüm noktalar var ve izninizle yazmak isterim.

Dominant kadın, erkek çocuk doğurur konusunda pek emin değilim. En azından ülkemiz kadın ve erkek profili açısından.

Dominant kadının, erkek çocuk doğurduğu yönündeki tespitler, Anadolu kadını için ne kadar geçerli olabilir? Diye bir soru takıldı aklıma...

Açmak gerekirse: Anadolu kadını genelde dominant değil daha çok anaçtır, yapıcı ve uyum sağlar niteliktedir. Böyle olmasa köle gibi kullanılmazdı... Dominant olsa dahi (ki azdır diye düşünüyorum) töreler ve erkek egemenliği nedeniyle bu yönünü gösteremez, pasif durumda yaşar ve dominant yönü varsa da bastırmak zorunda kalır... Hatta daha yetişirken, dominant olmaması öğretilir kız çocuğuna... Kocaya karşı gelinmez, ne derse yapılır, her zaman kusursuz hizmet edilir vb...

Diğer taraftan hem erkek, hem kız çocuğu olan aileler de var.

Ben; sima, fizik ve davranış açısından küçük dayımıza, ablam ise küçük halamıza benzetilirdik. Ancak ortanca kardeşim ne anne, ne de baba tarafından kimseye benzemez...

Erkek / kız çocuk doğurma konusunda da kendimizi örnek vereyim: Biz yukarıda da yazdığım gibi iki erkek bir kız olmak üzere üç kardeşiz ve kız olan en büyüğümüz. Annem, üzüntülerini içine atan, dışarıya neşeli görünen ve dominant olmayan birisidir. Evde baba sözü geçer. Hatta akrabalar arasında bir tek babamın sözü geçer. Otorite sahibi ve kontrolü elinde tutan birisidir. Agresiftir. Kısaca dominant diyerek geçeyim ki olumsuzluklarını daha fazla ortaya dökmeyeyim. Şunu da ifade edeyim; bizim oralarda (Sakarya/Karasu) pek dominant kadın görmedim...

Genelde de ülke erkek eş profili böyledir. Yani evde dominant biri varsa o kişi evin erkeğidir çoğunlukla...


Yazıdaki bakış açısıyla değerlendirmek gerekirse; erkeklerin dominant olduğu durumdan yola çıkarsak, nüfusun çok büyük bir bölümü kız çocuğu olması lazımdı diye düşünüyorum...

Batı bölgeler ile büyük şehirlere ve özellikle kadın çalışıyorsa daha bağımsız ve kendine güvenerek davrandığı için dominant yönünü ortaya çıkartıyor olabilir.

Bizim de iki oğlumuz var. Ve eşimde dominant değildir. Aslında ikimizde belli ölçülerde dominantız belki de... Üstün ya da baskın olan yok ya da gelişmelere göre tepkiler var diyeyim. Ortak karar alırız. Büyük olanı sima olarak amcasına, küçüğü de annanesine benzetilir. Dikkat etmediğim, önemsemediğim bir konudur. Ama sizin de yazdığınız gibi toplumda çok önemsenir.


Başka ve son bir örnek vereyim: Eşimin iki teyzesi de dominant değildir. Evde erkek sözü geçer. İkisi de oldukça yapıcıdır. Sapanca'daki teyzemizim 5 oğlu var kızı yok. Diğerinin (Karasu) iki kızı var, oğlu yok...


Özetle; bu yazdıklarım istisna olabilir belki ama şahsen, çocuk cinsiyetinin belirlenmesinde duygu, davranış ve düşüncelerden çok genetik faktörlerin belirleyici olduğunu düşünüyorum...


Son olarak şunu da ifade edeyim: En azından bir tane kız çocuğumuz olsun isterdim. Adı bile daha gençliğimden hazırdı... Ya Ahmet Kaya'nın bir şarkısından esinlendiğim Nazlıcan ya da benim ismimden ( E.Cem) yola çıkarak türettiğim Ecem olacaktı. Normalde isim hakkı annemin diye bakarım. Başkasının söz hakkı olmamalı bence... Ama bu konuda eşimi de ikna etmiştim.:)))


Bunları, yazılanlara muhalefet etmek amaçlı değil sohbete farklı bir bakış açısı getirmek ve kendi yaklaşımımı ifade etmek için yazdığımı belirtmek isterim.


Saygılarımla herkese iyi geceler dilerim.

Serap öğretmenim, ye tatlıyı çıkar Hakkı'yı, ye ekşiyi çıkar Ayşe'yi den başlar bu mevzu aslında :)

Bizim ananelerimizin de Freud'dan aşağı kalır yani yok yani :)

Sonra bütün kötü huylar hep baba tarafına çeker mesela.

Mesela benim büyük kizim bana benzer, küçüğü halaya benzetirler. Babanne, dede, hala felan ona daha düşkünler. Daha çok severler küçüğü. Onlara daha çok benziyor diye düşünüyorum, sonra da küçük olduğu için daha çok seviyordurlar deyip içimdeki boynuzlu şeytana uymamaya çalışıyorum.

Anne olunca; kime neye benzediği, güzel mi çirkin mi olduğu, sağlıklı mi sakat mi, tam mı eksik mi olduğunun hiç mi hiç önemi olmuyor.

Ne oluŕsa olsun merhametli çocuklar yetiştimek boynumuzun borcu, en büyük görevimiz olsun. Hem anne hem de baba olarak.

Saygılar öğretmenim.

“Kız çocuklar, ağırlıklı olarak babanın kadın akrabalarının ( babaanne – hala gibi ) genlerini taşır, erkek çocuklar da annelerinin erkek akrabalarının ( dede – dayı gibi ) genlerini taşır. Yani üstünlük ispatı devam eder!… )”

İlginç saptamalar... Düşününce, çevremdekileri kol koşan edince ne kadar doğru diyorum. Bizde de “kız halaya oğlan dayıya çeker”” derler...

“… kılıklı’ denmesiyle de içten içe hâlâ bir tepki olduğunu ortaya konur.“

Bu cümleyi az duymadım. Az duymadık. Halbuki dediğiniz gibi çocuğun ne suçu, ne günahı var. Aksine; aile içi kavganın dinamitini ateşleyen sözler. Başka nedenlerle içte biriktirilen incilerin ortaya döküldüğü sözler...

Bilimsel verilerle desteklenen ve ilginçtir günlük yaşantının çoğu anına dokunan aile içi ve akrabalar arası meselelerin/ tartışmaların dibine ışık tutan yazı. Berrak anlatım, yorumsuz/itirazsız örnekler ve finalde düşünülmesi gereken sorular?

Anlayamadığım tek husus yazı freud gibi bilimsel alanda giderken nasıl olur da .... kılıklı formatına geçerek okuru daha da çok anlatılanın içine sokar ki sanırım bu da Serap Hoca farkındalığından başarısından olsa gerek....

saygılarımla Serap Hocam