Anne...Evde yeşil şalvar dışarda çarşaftın...Anne...

Annecim...
Artık yaşlandım..
Bu dünyada Senden başka bir dost bulamadım...
Sen, ne güzel sarı saçlı mavi gözlü bir melektin...
Çocuklarını doyurmak için tütün tarlalarında o ipek saçlarını süpürge ettin...
Bir yaz boyunca çardaklarda hiç banyo yapmadın...
Hiç doktor görmedin...
Hiç kuaföre gitmedin...
Hiç makyaj yapmadın...
Tüm Anadolu’nun mahzun anaları gibi Senin de manton olmadı...
Tayyar eteğin olmadı...
Elbisen ve ayakkabın olmadı...
EVDE YEŞİL ŞALVAR DIŞARDA ÇARŞAFTIN...
Gencecik yaşta evlatlarına ve bu dünyaya doymadan bir melek gibi aramızdan süzülüp gittin...
Ey İstanbul’da yaşamış hayatları yurt dışında geçmiş boğaziçinin monşerleri...
amerika ve israilin satılmış alçakları satılmış köpekleri...
Köy diye Kadıköy’ü İçerenköy’ü Arnavutköy’ü köy zanneden gafiller...
Anadolu’ya yaban olan alçaklar...
Siz hiç Anadolu’nun kuş uçmaz kervan geçmez elektriksiz yolsuz OTUZBEŞİNDE tarlalarda yaşlanmış o melek yüzlü güleç Anadolu analarını gördünüz mü...
Siz kimsiniz...
Laiklik kim...
sizler o mahküm gariplerin canları pahasına tarlalarda ürettikleri malları bedava ellerinden çalan alçaklarsınız...
Bugün "anneler günüymüş...
Hıh...
Yalancılar...
Her gün "anneler günü" her gün...
Selam olsun selam olsun selam olsun...
Tüm Anadolu’nun Balkan’ların Kafkas’ların ve tüm mazlum ülkekerin melek yüzlü güleç annelerine...
Selam olsun selam olsun selam olsun...
Bugün ve diğer bütün günler...
Annelerimizin günü olması dilek ve temennilerimle...