Kendimi bildim bileli binlerce sinema filmi izledim ve o kadar çok kötü adam gördüm ki…
Şimdi bakıyorum çevreme kütü adam var mı diye, elbette var. Belki çok yakınınızda göremeseniz de medyada fazlasıyla görüyorsunuz.
Peki, ben kötü adamım, diyeni gördünüz mü?
Hayır kimse kabul etmiyor bu sıfatı. Herkes iyinin en iyisi. Kötü işler yapsa da bir kılıf bulup yaptığı işin aslında ne kadar iyi olduğunu anlatmaya çalışıyor. Bir bütün olarak kötülüğü kabul etmediğimiz gibi parça olarak bile kötü iş yaptığımızı bir türlü kabul etmiyoruz.
Bu kadar kötü iş varken ve kimse sahip çıkmazken o zaman şunu düşünmek gerekmez mi? Kimse kötülüğü kabul etmediğine göre ve illa ki kötüler var olduğuna göre birileri hem kötü, hem kabul bunu etmiyor. Öyleyse bu kişilerden biri de ben olabilir miyim?
Yani bir çeşit otokritik, kendini muhasebeye çekme.
Şimdi itirazınızı görür gibiyim, yok efendim ben kütü olabilir miyim? Evet hepimiz aynı düşünüyoruz. Herkes iyi.
Keşke sık sık bir hata yapıp yapmadığımızı kendi kendimize sorgulasak. Bugün ne yaptım diye sık sık kendimize sorsak. Bana kızan adam haklı olabilir mi, desek.
Bir adım ötesi, Hz. Ömer’in dediği gibi günü bitirirken:”Bugün Allah için ne yaptım ?” diye kendimize bir sorsak. Hep kendimizi haklı çıkarma dürtüsünden kurtulup da üzerinden vakit geçse de, bir gün, beş gün belki bir ay sonra bile olsa muhatabımıza gidip özür dilesek, ben hatalıymışım, seni kırdımsa beni bağışla, diyebilsek… ne kadar güzel olurdu değil mi?
Ha sen hala haklısın biliyorum. Diyorsun ki. Neden ben özür dileyecekmişim, o gelsin benden özür dilesin.
Haklısın arkadaşım, hem de çok haklısın. Sen en iyi düşünensin, sen en iyi bilensin, sen öyle muhteşemsin ki kimse senin eline su dökemez.
Sana kolay gelsin.
Bir gün gelir kendinin de hata yapabileceğini anlarsan o zaman konuşalım seninle…