saygısız olan kişi... kendine saygısı var mıdır?
böyle birşey olabilir mi?
son senelerdir... mektup yazarım.
ülkelere... ressamlara... üniversitelere.
hiçbirisi indirim edipte bir cevaplamazlar.
virtuel world- sanal alem’de e- posta dedikleri kanal ile yazdığım mektuplar.
amerikasına, afganistanına, bir okuldur, belediyedir... hayır kurumudur.
psiko-motor bilim gereği, bilişim yasası sanırsın ki: cevap yok!
uzaylılar gelmişte... yasa ihdas etmişte.
bizim haberimiz yokmuş adeta.
yedi ay sonra; batum’a yazmıştım, üniversite rektörüne; mektup iade gelmiş.
hademe getirdi.
refuse değildi... bir maddeydi çarpı atılmıştı zarfta, okunmuyordu; okuyamadım.
hiç birşeye yazmamak doğrusu.
para var... gel desen... hepsi cevap yazar!
"para"nın bozduğu bir iletişim muhabbeti ölümüdür bu.
kabul ediyorum.
neslime, cinsime tövbe; asla mektup yazmayacağım!
selam vermekte yakında kalkar mı?..
mektubun enine uzununa bakakalmışım.
alman bir genç bana mektup yazarsam eğer kendisi tibet’te olacaktı.
"postrestant" a yaz demişti. bana bunu öğretmişti.
postaneye; adres bilip yazıyorsun, o kişi de postaneden mektubunu sairen alıyor.
bu imkanlar postacılık maslahatı ilgilenenlerin bildikleri şeyler.
öğrencilerime bunu öğretmeği düşündükten sonra paylaştım.
sonra akrabama göndereceğim bir miktar parayı nasıl ulaştıracağımı danıştım.
postrestant tekniğiyle iletebiliyormuşsun.
para havale kağıdında kutusu seçeneklerin birisi: " postrestant" vardı.
bir zamanlar bir arkadaşım...
bu çocuk newyork’ta andy diye turist tanıdığı varmış.
ağrı’dan mektubunu andy’e gönderiyor... o da sevdiği kıza onun adıyla postalamıştı.
mektupta kıza evlenme teklif ediyormuş.
tasarımı aşırı mı buldu neyse kız, assubay bir gençle evlenmiş’di.


yalçıner yılmaz
960toki
çanakkale
10-03-2020