büyük camiinin oralardaydım.
tebriz misli cihan memleket.
meraklanmışım...
iyiki de gelmişim.

çayhaneler var, birinde oturdum.
türkçe sohbet ediyorlardı.
kel baş adam sözü palabıyık kişinin maaşından götürüyordu.
elliyi aşmış olabilir sual etti.
soruların hepsi palanın aldığı maaşın kalem kalem maddeleriydi.
intibakını sordu.
ek göstergesini...
çocuk yardımını...
kıdemini...
derecesini...
tazminatını...
göreve başlama tarihini...
hak edişlerini...
hizmet puanını...
kel adam yorulmuştu ve sustu.
pala tek soru yöneltti.
kel bilmedi.
bir tane daha...
ımmmm! adamımız hiç birine cevap veremedi.
kendi maaşı ve zat işleriyle alakalı hiç ney bilmiyordu.
personel bilgi deniyor şimdi... osmanlı da ve erken cumhuriyette zat işleri denirdi.
aldığı maaşın dışında memurların ne yaptığını merak ettiğinden kendine sıra gelmiyordu.
- ulan oğlum kendi zat işlerinle uğraşsana elalemden sana ne?
- haklısın ağabey!


yalçıner yılmaz
960toki
çanakkale
16-02-2020