Ben senin önünde diz çöküp bitmesin deyip yalvardığım "O"vakitte kaldım en çok.
O baş eğmez boynum secdeden sonra ilk defa senin karşında böyle bükülmüştü...

"Ve sen git kurtar beni kendinden" demiş.
Azat etmiştin beni, sana seve seve köle olmaya razı iken.

Ağlıyordum ve sende ağlıyordun...Ama yinede
"Git "dedin bana...

Nereye gidecektim ki senden başka bir yer bilmiyordum pervaneler misali etrafında dönerken...

Kapıyı kapattın...

Artık dışardaydım.

Sokağa atılmış bir çocuk anne diye ağlar ya ben "sen" diye haykıra haykıra ağlıyordum..

Öyle ağladım ki artık ağlamaya mecalim kalmadı öksürük nöbetlerine tutuldum.

Sonra yığılmışım bir bankın kenarında gözümü bir açtım herkes başıma toplanmış.
Sordu teyzenin biri "neyin var kızım" dedi.

Sustum

Kalbim ağrıyor,ölüyorum teyze onsuzluktan diyemedim.

Şaşkın bakışların arasında yürüdüm gittim...

Yağmur yağıyordu herkes evlerine çekilmişti ben kimselerin olmadığı bir köşe başında evsiz yurtsuz biri gib tır tir titriyordum ve senin bundan haberin yoktu.

Anlıyor musun ölüyordum sensizlikten.

İçimdeki çığlığainat susuyor dudaklarım konuşuyordu gözyaşlarım.
O gün ben ölmüştümde kimse bilmiyordu ve senin haberin yoktu ölüşlerimden...

Şimdi geçme kapımın önünden,sorma dostlara beni.Ben onu çok sevdim deme sakın.

Bir yol bulmayada calisma..

O gün cellatken yüreğime bugün aşk olamazsın sen...!

İnsan bir kere ölür sevdadan be adam bin kere değil..!

NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT
.