ev ile konutun aykırı şeyleri işaret etmişti.
bir yazardan okumuştum.
evin barınmalıktan değil de onun; barınmalığın konut olduğunu söylemişti.
konutları le corbusier makine gibi telaffuz etmişti.
evden ne umuyorsunuz...
ev ev dediğiniz şey saat gibi çamaşır makinesi gibi bir şeydir. demişti.
evi konuta yani yavan bir makineye barınmalık ruhsuz bir şeye indirgeyen kişi le corbusier’dir.
kurum ise...
modern çağlardır.
konutun ruhu yoktur.
mircea eliade eski evlerin inşaatlerin canı vardı diyor.
inşaasına can kurban ederek hayvan kesilme sebebiyle açıklamış.
şimdi ki evlerin ruhsuz olmaları sunakla ve uygun ritüelle işlem görmediğidir.
eski evlerimizi çok sevmemiz nedendir?
bilgisayarların duvar resimleri olur.
müteaddit kerreler ve senelerce ekrandan ayrılmazlar.
up date etmeme rağmen günaşırı yaylacıktaki evlerimiz...
annemle babamın ilk evlendikleri koğ gibi ev dahi,
deredeki evimiz, sonra fırıncı celil ağanın komşusu olduğumuz dükkan ve evimiz.
bir tablo gibi gözümde asılıdır.
mircea eliade evlerimizi kainata benzettiğimizden onu kutsadığımızı söylüyor.
kaosu durduran Tanrı, kosmosu yarattı.
kosmosun kutsal planı ve sanatı Tanrıdandır.
şehirleri büyük yaratıcıdan ve onun sanatı geometriye okşatarak meydanları sokakları caddeleri düzenliyormuşuz.
tapınakların kosmosu okşadığını unsurların onu çağrıştırdığındanmış.



yalçıner yılmaz
960toki
çanakkale