film seyrettim.
tesiri devam ediyor.
" ahlat ağacı"
filmde sinan karasu hayatını çanakkale dekorlarıyla görmek güzel.
yaşadığınız şehir (heidegger) sanatla hakiki varlık olur, demiştir.
bugün seyran ettim: film dekorlarındaki sarıçay köprüsünü, troya kitapçısını...
şimdi daha hakikiydi köprü: var olmuştular.
her film yansıtma da başarılı mıdır? ki!..
yok canım!
ahlat ağacını okulda öğretmen arkadaşlarım yazardan konuşurlardı.
akın aksu... filmde oynadığı gibi senaryoyu kendi eseri kitaptan almış ve de bizim okul: güzel sanatlar lisesinden mezunmuş.
öğretmenleri arkadaşlar; okulumuzdalar.
bizim okulumuzdan mezun olmuş?
çağdaş dostoyevsky bizim okulumuzu takdis etmiş.
film başarısı ve istemiş olduğum şeyler dairesinde... kıymetlendirmemiz olumludur.
muazzam günler yaşayan insanlarımızı bir dostoyevsky çıkarmalıdır ki bedelin karşılığı var bulsun.
değilse böyle... eyvah eyvah çekilenlere.
çanakkalede aydın ve yazar olmak isteyen insanların yaşadıkları devir ve onun insansı konumu...
kaderleri... güncel hayat yazgısı... eski kaderin ideolojisi, aydınlanmacı samimiyet ve sorgu... bitmiştir.
sinan karasu öğretmen babası ve çan’da ki eski ekmek kapısı iktisadiyatıyla küresel paradigmaya toslamıştır... ve başarılı olmak evrensel standartlardan geliyor... film de olmasa da hayattan: akın aksu gerçek bir dostovesky oluveriyor türkiyede!


yalçıner yılmaz
960 toki
çanakkale