Adım Kenan. Bir zamanlar Anadolu’nun küçük bir ilinde yaşayan bir memurdum. Amirlerimle, mesai arkadaşlarımla daima iyi geçinmeye çalışır, kimseyi kırmamaya özen gösterirdim. Dedikodu yapmaz, kimseyi çekiştirmez mesai boyunca sadece işimle ilgilenmeye çalışırdım. Şube müdürümün yasal olmayan bir işi bana yaptırmaya çalışması benim de yapmamakta ısrar etmem nedeniyle doğup büyüdüğüm şehirden doğuda bir şehre sürüldüm.

Tayin yazısı elime ulaştığının gecesi evde eşim, oğlum bana verdi veriştirdiler. Eşimin yok ne diye amirlerine karşılık veriyorsun, neden böyle geçimsizsin gibi lafları sürülmekten bin beter etmişti beni. Bana hamam böceğine bakar gibi bakıyorlardı. Eşim, ”Ben ve çocuklar hiçbir yere gitmiyoruz, sen nereye gidersen git, git de boyunun ölçüsünü al!” diyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

Kızım başka bir şehirde üniversitede okuyordu. Tayinim O’nu eşim kadar etkilememişti ama O da telefonda bana çemkiriyor, beni teskin edecek yerde sinirlerimi yay gibi geriyordu.