Bazı hayvanlar ot, bazıları da et yer. İstisnaları olsa da ot yiyen et yemez. Et yiyen de ot. İnsanoğlu öyle midir? O hepçildir. Hem et yer hem ot. Bu beslenme şekli bekli de daha uzun yaşamanın bir hırsıdır. Hırslarıyla yaratılmıştır canlılar.

Canlıların en hırslısı olan insanoğlunun önüne geçilemeyen bir de kazanma hırsı vardır. Hep “Ben kazanayım ya da benim tuttuğum kazansın” ister. Aklını kullanabilen tek canlı olan insanlar düşünmüş, hırsı olan hayvanları keşfetmiştir. Horoz dövüşü, deve güreşi, boğa güreşi, at yarışı bunlardan bazılarıdır. Tolstoy un:
“Acı duyuyorsan canlısın. Başkalarının acısını duyuyorsan insansın.” Başka bir söylemle:
“Acı duyuyorsan canlısın. Acıyorsan insansın” söyleminden habersizdirler. Bu hayvanların yaralanmalarına, yorulmalarına hatta ölmelerine bigâne kalırlar. Onlar için o an aldıkları kazanma hırslarının tatminidir önemli olan…

İnsan hırslarının en masumu spor karşılaşmalarıdır. Ancak İnsanlar işi daha da ileriye götürmüş, boksu, daha da acımasız olan kick boksu spor olarak kabul etmiş, iki insanın kıyasıya dövüşünden zevk almışlardır.

Dün gece şampiyon belirlendi. Ve bitti. Survivor’dan bahsediyorum. Haftada en az üç gün kendi kanalında yayınlandı bu yarışma. İki takımın yarışmacıları belli kurallara göre atlıyorlar, zıplıyorlar, atıyorlar, atamıyorlar. Sonunda bir yarışmacı takımına puan kazandırıyor. Aşağı yukarı altı ay sürdü bu yarışma. Onlar birer kobay. Düzenin zavallı çocukları. Altı ay insanlar onları izledi. Başka kanallardaki tartışma, kültür programlarına bakmadı. Onları seyredenler altı ay düşünmediler. Fikir üretemediler.(ben de dâhil) Yarışmacı insanlar vaad edilen yüklü bir paranın umuduyla aç bırakıldılar. Onlardan önlerine konulan engelleri aşmaları istendi.

Hele bir görüntü vardı ki; hala düşündükçe acı acı gülüyorum. Kazanan yarışmacının saçı sakalı birbirine karışmış. Ağzını açabildiğince açmış, bed sesiyle rakibine bağırıyor.
“Ahhhhhhgghhh.”
Rakibi sinirden saçlarını yoluyor. Düz asfaltta kendisine it saldırmış gibi yerlerde taş arıyor. Yerler kum. Hem taş olsa da atmak yasak.
İş mi yani şimdi bu?

Bence bu yarışma insan hırsının, insanları getirdiği en acınası nokta.

Daha önce de seyrediyordum. Dün gece de sonuna kadar seyrettim. Dört saatlik bir yayının en az bir saati reklamlara ayrılmış.
Kitaplar reklamı:
“Bir mala ya da hizmete ilişkin mesajı sözlü ya da görüntülü olarak pazar birimlerine sunmak için yapılan eylemlerdir. Televizyon reklamları hem kulağa hem de göze yönelik olduğundan
çok etkili bir araçtır.” Şeklinde tanımlıyor.

1200 kişi yer almış bu projede. Burası iyi onlarda ekmeklerini bulmuşlar. Ancak bütün televizyon kanallarının ana gayesi reklamları izletmek.
Bizler ne yapıyoruz?
Yapılan reklamdan etkilenip ürün ya da hizmeti satın alıyoruz. Reklam veren kâr ediyor. Kârından bir bölümünü reklamını yayınlayan televizyon kuruluşuna veriyor. O televizyon kuruluşları reklamlarını izletecek yeni programlar yapıyor. Yeni reklamlar yayınlıyor. Kapitalizmin bu fasit çarkı dönüp duruyor.
“Alavere dalavere Kürt Mehmet nöbete” misali. Olan sana, bana, O na, paramıza oluyor.
Peki, ne yapmak lazım?
Yapılacak bir şey yok.

Sahi Survivor bir daha ne zaman başlayacak? Şubat’ta mı? Ohooo daha çok var.
Şubata kadar ne yapsak acaba!!!